Στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση το πιο σημαντικό επίτευγμα ήταν το περίφημο Μετρό της Μόσχας, το οποίο είχε κατασκευασθεί από εθελεοντική εργασία προπολεμικά. Κάποτε, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, μιά ομάδα Αμερικανών επισκέπτονταν τη Μόσχα και τους ξεναγούσαν στο Μετρό, δείχνοντάς τους τον εξαίρετο καλλωπισμό του: «Κάθε τρία λεπτά, περνάει και ένας συρμός», λέει ο ξεναγός. Περνάνε τρία λεπτά, δέκα, είκοσι, μία ώρα, πουθενά συρμός. «Μά, τί γίνεται, ρωτάει ένας Αμερικανός, δεν πέρασε συρμός;» «Και εσείς που βασανίζετε τους μαύρους!» απαντάει ο Σοβιετικός πολίτης. Μας το θύμισε το ανέκδοτο αυτό ο απαστράπτων στην ενδυμασία υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με τις συνεχείς αναφορές του στην αντιδικτατορική του πάλη, ενώ η αντιπολίτευση του ασκούσε κριτική για το έργο στο υπουργείο του. Δηλαδή, τριάντα χρόνια μετά, το κριτήριο είναι η εμφανισθείσα ως αντιδικτατορική πάλη·εμφανισθείσα, επειδή η αντίσταση δεν είναι αντίτιμο προς εξαργύρωση. 

Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του Εθνικής Αμύνης πουθενά στην Ελλάδα δεν μπορούν να τα βρουν·προτίμησαν το ουδέτερο έδαφος του Βερολίνου και το «ουδέτερο» ξενοδοχείο όπου συνήρχοντο οι Σοσιαλιστές ηγέτες για να συζητήσουν τα κυβερνητικά και κομματικά προβλήματα και τις μεταξύ τους σχέσεις. Δύσκολα πολύ μπορεί να πιστέψει κανείς ότι «συμφώνησαν» πράγματι σε όλα·αυτό θα το δούμε τις επόμενες μέρες. Εκείνο που προέχει είναι η ακυβερνησία στην οποία βρίσκεται ο τόπος και τα κρίσιμα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα·οι προκλήσεις των Τούρκων και η μείωση των εξοπλισμών πώς συμβιβάζονται; Αναμένεται απάντησις...