Τὰ δημοσιονομικὰ τῆς ὁμοσπονδιακῆς κυβερνήσεως τῆς Ἀμερικῆς βρίσκονται μᾶλλον στὴ χειρότερη φάση τῆς ἱστορίας της· μὲ τὴν συμφωνία τῆς Πρωτοχρονιᾶς στὴ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων ἀπεφεύχθη ἡ στάση πληρωμῶν, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἡ χρεωκοπία. Οἱ ἔγκυροι ἀναλυτὲς καὶ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο, γιὰ πρώτη φορά, προειδοποιοῦν τὴν κυβέρνηση γιὰ τοὺς κινδύνους τῆς πραγματικῆς χρεωκοπίας τῆς χώρας· τὸ ὁμοσπονδιακὸ χρέος εἶναι μόνο ἡ ὁρατὴ πλευρὰ τοῦ παγόβουνου, τὸ σύνολο τοῦ ἀμερικανικοῦ χρέους εἶναι δέκα φορὲς μεγαλύτερο καὶ μὴ διαχειρίσιμο στὸ ἄμεσο μέλλον, παρὰ τὴν ἀπόκρυψή του ἀπ’ τὴν ἀτλαντικὴ διαπλοκή. Ἡ ἐξασφάλιση τῆς μεταβατικῆς περιόδου προϋποθέτει τὴν λήψη αὐστηρῶν μεταρρυθμιστικῶν μέτρων ἐξυγιάνσεως τῆς οἰκονομίας καὶ τολμηρῶν πρωτοβουλιῶν γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς ἀνταγωνιστικότητάς της στὶς διεθνεῖς ἀγορές· ἡ κυβέρνηση ὅμως παραμένει σαφῶς ἀπρόθυμη καὶ ἀνίκανη γιὰ παρόμοιες πρωτοβουλίες καὶ τὸ τραπεζοπιστωτικὸ σύστημα βρίσκεται ἄκρως ἐχθρικὸ πρὸς πᾶσαν ἀλλαγὴν τῶν κεκτημένων.