Ὁ Μενεκλείδας, παρὰ τὴν συμμετοχή του στὴν ὁμάδα ἀνατροπῆς ῆς τυραννίας, ἐξελίχθηκε σὲ συκοφάντη τοῦ Ἐπαμεινώνδου καὶ τοῦ Πελοπίδου· τοὺς κατηγόρησε στοὺς Θηβαίους, ἀλλὰ ἔχασε. «Καὶ κοινὴν τινα τοῦ φθόνου παραμυθίαν ἔχοντος»· εἶχε τὸν φθόνο ὡς βάση τῆς συγκρούσεως. «Ἂν ὧν αὐτοὶ μὴ δύνανται βελτίους φανῆναι»· σὲ ὅσα δὲν δύνανται αὐτοὶ ἐμφανισθῆναι καλύτεροι. «Τούτους ἁμῶς γέ πως ἑτέρων ἀποδείξωσι κακίους»· ἐκείνους ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ ἀποδειχθοῦν καλύτεροι τῶν ἄλλων. «Πολὺς ἦν πρὸς τὸν δῆμον αὔξων τὰ τοῦ Χάρωνος ἔργα»· κι ἐπιχειροῦσαν  μὲ κάθε τρόπο τὰ ἐγκώμια πρὸς τὰ  ἔργα τοῦ Χάρωνος. «Καὶ τὰς στρατηγίας τὰς ἐκείνου καὶ τὰς νίκας ἐγκωμιάζων»· καὶ τὶς ἀρχηγίες τους καὶ τὶς νίκες του έγκωμιάζων. «Τῆς δὲ πρὸς Πλαταιὰς ἱππομαχίας»· γιὰ δὲ τὴν ἱππομαχία στὶς Πλαταιές. «Ἣν πρὸ τῶν Λευκτρικῶν ἐνίκησαν ἡγουμένῳ Χάρωνος»· στὴν ὁποία ἐνίκησαν πρὶν τὰ Λευκτρικά, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Χάρωνα.