Οἱ συζητήσεις γιὰ τὸν εὐρωπαϊκὸ προϋπολογισμό, μὲ τὶς ὁμηρικὲς συγκρούσεις τῶν ἡγετῶν, εἶναι οἱ ἴδιες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν• οἱ χθεσινὲς ἔχουν τὴν ἰδιοτυπία, διότι τελικὰ προχθὲς εἶχαν συμφωνήσει ἡ
Ἀγκέλα Μέρκελ καὶ ὁ Φρανουὰ Ὁλλάντ, ὅτι παρεκάμφθη ἡ γνωστὴ ἀντιδικία στοὺς περισσότερους προϋπολογισμοὺς Γερμανῶν καὶ Γάλλων γιὰ τὶς ἀγροτικὲς ἐπιδοτήσεις. Τὸ πρόβλημα ἑστιάζεται στὶς ἀντιρρήσεις τῆς Βρεταννίας, διότι τηρεῖ τὴν ἀμφιθυμικὴ στάση της γιὰ τὴν παραμονή της στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση• οἱ Γερμανοί, πάντοτε φειδωλοί, διότι πληρώνουν καὶ τὰ περισσότερα, συμφώνησαν στὴν αὔξηση τῶν κονδυλίων γιὰ τὴν ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας καὶ τὴν προώθηση τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεως, ἐπειδὴ ὑπολογίζουν πάρα πολὺ καὶ τὶς ἰσχυρὲς πιέσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, μὲ ἀρκετὴ ἐπιρροὴ στὴν κοινὴ γνώμη τους. Τὸ κύριο ἐπιχείρημα εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τῆς ψυχολογίας τῶν Εὐρωπαίων, μετὰ τὴν διάσωση τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν βελτίωση τῆς θέσεως τῶν ἄλλων νοτίων χωρῶν.