Ἡ ἑπομένη τῶν ἰταλικῶν ἐκλογῶν συνοδεύθηκε μὲ πτώση τῶν ἀγορῶν, ἂν καὶ ἀρκετὰ μικρότερη τῆς προανεγγελθείσης ἀπ’ τὰ ἀτλαντικὰ κέντρα• οἱ ἀγορὲς ὑποχώρησαν, ὡς λογικὴ συνέπεια τῆς ἀντιευρωπαϊκῆς ψήφου, ἀλλὰ ὄχι σὲ βαθμὸ οἰκονομικῆς κρίσεως, γεγονὸς θεωρούμενο ὡς δεύτερη σκέψη τῶν ἐπενδυτῶν. Ἡ ψῆφος ὀργῆς εἶναι δεδομένη καὶ ἐπανάληψη τῶν ἐκλογῶν ἐπίσης, διότι δὲν ἐπιτρέπουν τὰ Κοινοβούλια τῆς Ἰταλίας τὴν στήριξη μακροχρονίου κυβερνήσεως• μὲ τὴν Κεντροαριστερά, πλειοψηφία στὴ Βουλὴ καὶ πρῶτο κόμμα στὴ Γερουσία, σχηματίζευαι κυβέρνηση, ἀλλὰ μᾶλλον γιὰ μεταβατικὴ περίοδο ὀλίγων μηνῶν. Ἡ πολιτικὴ αὐτῆς τῆς κυβερνήσεως καὶ ἡ στάση τῶν Εὐρωπαίων θὰ κρίνουν τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ἰταλῶν στὶς δεύτερες ἐκλογές• ἡ Ἰταλία διαθέτει βαρειὰ βιομηχανία καὶ ἰσχυροὺς οἰκονομικοὺς καὶ τοπικοὺς παράγοντες, ποὺ γνωρίζουν, ὅπως καὶ ὁ ἁπλὸς λαός, ὅτι ἐκτὸς Εὐρωζώνης παραμονεύει ἡ καταστροφή. Ἀναγκαστικὰ ἔρχεται ἁπάλυνση τῆς λιτότητος, μὲ ἄμεση ἀντανάκλαση στοὺς ὑπεχρεωμένους ἑταίρους.