Ὁ θάνατος τοῦ Πελοπίδου προκάλεσε τὸν θρῆνο ὅλων τῶν στρατιωτῶν του• ὁ στρατηγὸς σκοτώθηκε, ἐπειδὴ μόνος του ἐπιτέθηκε κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου τῶν Φερῶν, ἀλλὰ ἐκτελέσθηκε ἀπ’ τοὺς δορυφόρους του. «Τοὺς μὲν γὰρ παραγεγονότας τῷ ἔργῳ λέγουσι»• γιὰ ὅσους ἔλαβαν μέρος στὴ μάχη λένε. «Μήτε θώρακα θέσθαι μήτε ἵππον ἐκχαλινῶσαι μήτε τραῦμα δήσασθαι πρότερον»• οὔτε τὸν θώρακα ἔβγαλαν οὔτε τοὺς ἵππους ἐκχαλίνωσαν οὔτε τὰ τραύματά τους ἔδεσαν προηγουμένως. «Ὡς ἐπύθοντο τὴν ἐκείνου τελευτήν»• μόλις πληροφορήθηκαν τὸν θάνατό του. «Ἀλλὰ μετὰ τῶ ὅπλων θερμοὺς ἰόντας ἐπὶ τὸν νεκρὸν ὥσπερ αἰσθανόμενον»• ἀλλὰ ὁπλισμένοι ζεστοὶ ἀκόμη προσέρχονται στὸν νεκρὸ σὰν νὰ τὸ αἰσθανόταν. «Τὰ τῶν πολεμίων κύκλῳ περὶ τὸ σῶμα σωρεύειν λάφυρα»• τὰ λάφυρα τῶν ἐχθρῶν συσσώρευαν σὲ κύκλο γύρω στὸ σῶμα του. «Κεῖραι δὲ ἵππους, κείρασθαι δὲ καὶ αὐτους»• κουρεύουν τότε τοὺς ἵππους τους, κουρεύονται δὲ καὶ οἱ ἴδιοι.