Οἱ Ἀθηναῖοι στὴν κλασικὴ ἐποχὴ ἦταν γενναιόδωροι στὶς χορηγίες τῶν δραματικῶν ἀγώνων, ἀλλὰ πολὺ φειδωλοὶ στὶς πολεμικὲς δαπάνες, παρ’ ὅλο ὅτι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι μετεῖχαν καὶ στὶς δύο ἀποστολές∙ στὶς περισσότερες μάλιστα ἐκστρατεῖες οἱ στρατιῶτες καὶ ναῦτες μὲ ἀζύμωτο μπλογοῦρι καὶ κριθαρόψωμο πολεμοῦσαν, χωρὶς ἐφόδια ἐπὶ πολλὲς μέρες. «Οἱ δὲ χορηγοὶ τοῖς χορευταῖς ἐγχέλεια καὶ θριδάκια καὶ σκελίδας καὶ μυελὸν παρατιθέντες»∙ οἱ δὲ χορηγοὶ στοὺς χορευτὲς χέλια καὶ μαρούλια καὶ παϊδάκια καὶ μυελὸ τοὺς πρόσφεραν. «Εὐώχουν ἐπὶ πολὺ χρόνον φωνασκουμένους καὶ τρυφῶντας»∙ καλότρωγαν ἐπὶ πολὺ χρόνο φωνασκώντας καὶ καλοπερνώντας. «Καὶ τούτων τοῖς μὲν ἡττηθεῖσι περιῆν προσυβρίσθαι καὶ γεγονέναι καταγελάστους»∙ καὶ στοὺς πρώτους ὅταν ἔχαναν τὶς μάχες τοὺς ἐξύβριζαν καὶ τοὺς ἔκαναν καταγέλαστους. Οἱ στρατηγοὶ μάλιστα, ἐὰν δὲν περισυνέλεγαν τοὺς νεκροὺς καὶ τοὺς τραυματίες, περνοῦσαν ἀπὸ δίκη καὶ ἐκτελοῦνταν, ὅπως μετὰ τὴν νίκη στὴν ναυμαχία τῶν Ἀργινουσῶν.