Ἡ ἀνάδειξη τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη ὡς προέδρου τῆς Νέας Δημοκρατίας ἔρχεται στὴν πιὸ κρίσιμη στιγμὴ τῆς ἑξαετοῦς μνημονιακῆς περιόδου∙ ἐπιτρέπει τὴν ἀνάληψη πρωταγωνιστικοῦ ρόλου ἀπ’ τὴν ἱστορικὴ παράταξη καὶ προσφέρει τὴν ἐλπίδα γιὰ σύντομη ἀπαλλαγὴ τῆς χώρας ἀπ’ τὴν ἀριστερὴ λοιμικὴ τοῦ τελευταίου ἔτους. Ἡ συμμετοχὴ ἀνῆλθε στὸ 80%, ἀρκετὰ ὑψηλὴ γιὰ δεύτερο γύρο, γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ συνοχὴ καὶ ἡ μαχητικότης ἐπανέρχονται στὴν ἀστικὴ τάξη καὶ προσδίδουν ἄλλη δυναμικὴ στὴν πολιτική μας ζωή∙ οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν πεισθεῖ ὅτι οἱ περιπέτειες τοῦ δωδεκαμήνου πρέπει νὰ τελειώσουν καὶ ἔχουν ἐμπιστοσύνη μόνο στοὺς πεπειραμένους πολιτικοὺς τῆς Νέας Δημοκρατίας μὲ βαθειὲς τὶς ρίζες τους στὶς εὐρωπαϊκὲς ἰδέες. Οἱ ἐξελίξεις στὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ ἡ ἑνοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐπιβάλλουν τὴν ἀπόλυτη προσήλωση στὴν πολιτικὴ συνοχὴ καὶ ὄχι προσπάθειες ὑπεκφυγῆς, ὅπως κάνει ἡ κυβέρνηση, γιὰ προστασία τῶν τρομοκρατικῶν διασυνδέσεών της.