Ἡ χρηματιστηριακὴ κρίση τῆς Κίνας τὴν περασμένη ἑβδομάδα ἐπηρέασε ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἐνῶ τὸ Χρηματιστήριο τῆς Σαγκάης διέκοψε δύο μέρες τὴν λειτουργία του, ἐπειδὴ ἡ πτώση ἦταν μεγαλύτερη τοῦ 7%∙ οἱ ἀναλυτὲς δὲν εἶναι σύμφωνοι ὡς πρὸς τὰ αἴτια τῆς καταρρεύσεως τῶν μετοχῶν στὴν μεγάλη χώρα, ἀλλὰ τὰ ἀποδίδουν στὶς πληροφορίες γιὰ ἐπιβράδυνση τοῦ ρυθμοῦ ἀναπτύξεως καὶ μαζικῆς ἐκροῆς κεφαλαίων. Ἡ κινεζικὴ οἰκονομία περνάει τὴν δύσκολη καμπὴ τῆς προσαρμογῆς της σὲ ὁμαλοὺς ρυθμοὺς ἀναπτύξεως μετὰ ἀπὸ σαράντα περίπου χρόνια ξέφρενης πορείας∙ ἡ ἄναρχη ἀνάπτυξη ἔχει ἀφήσει ἀνεξίτηλα τὰ ἴχνη της, περισσότερο στὴν αἰθαλομίχλη ἡ ὁποία καλύπτει τὶς ἀνατολικὲς ἐπαρχίες σὲ ποσοστὸ πολλαπλάσιο τοῦ κανονικοῦ τὶς περισσότερες μέρες τοῦ χρόνου. Ἤδη πολλὰ ἐργοστάσια ἔχουν κλείσει, ἐνῶ ἔχει περιορισθεῖ αἰσθητὰ ἡ κυκλοφορία τῶν αὐτοκινήτων καὶ προωθοῦνται οἱ ἀνανεώσιμες πηγὲς ἐνεργείας, ἐγκαταλείποντας τὸν ἄνθρακα. Διαρθρωτικὰ εἶναι τὰ προβλήματα τῆς Κίνας.