Τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς πλήρους ἀνατροπῆς τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς ἔφερε τὸ ἀσφαλιστικὸ καὶ ὁ ἄγριος ξυλοδαρμὸς τῶν συνταξιούχων∙ ὁ Ναπολεοντίσκος, μετὰ τὸ πρῶτο σοβαρὸ κυβερνητικὸ μέτρο, ἀποδεικνύει ὄχι μόνο τὴν πολιτική του γύμνια, ἀλλὰ καὶ τὴν προσωπική του δειλία, ὅταν δὲν ἀναλαμβάνει καμμία πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς καταστάσεως, πέραν τῆς εὐθύνης γιὰ τὶς φασιστικῆς ὑφῆς καταπιεστικὲς μεθόδους. Δίδει τὴν ἐντύπωση ὅτι σύρεται κυριολεκτικὰ ἀπ’ τὰ γεγονότα, ἐνῶ ὄχι μόνο ἔχει χάσει καὶ τὶς ἐλάχιστες ἐπαφές του μὲ Εὐρωπαίους ἡγέτες, ἀλλὰ βρίσκεται σὲ πλήρη ἀπομόνωση, μὲ κύρια αἰτία τὸ μεταναστευτικὸ καὶ τὴν τρομοκρατία∙ στὸ ἀσφαλιστικὸ ἔχει παραδοθεῖ ἄνευ ὅρων στὸ κουαρτέτο καὶ ἀποδέχεται ρυθμίσεις, ποὺ οὔτε συζητοῦσε κἂν ἡ κυβέρνηση Σαμαρᾶ, ἐνῶ ἡ ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας, ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀπάλυνση τῶν ἀσφαλιστικῶν μέτρων καὶ γιὰ τὴν αὔξηση τῆς φορολογίας, δὲν ὑπάρχει οὔτε ὡς σκέψη στὸ μυαλό του. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ λογοκρισία τῆς διαπλοκῆς, ποὺ οὔτε στὴν δεύτερη δικτατορία δὲν ἦταν τέτοιας μορφῆς, ἐπελέγη ἀπ’ τὴν κυβέρνηση ὡς τελευταία γραμμὴ ἀμύνης, ἀλλὰ οἱ καιροὶ οὐ μενετοί∙ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου προσλαμβάνουν ἐκρηκτικὸ χαρακτῆρα, ὅπως μὲ τοὺς ἀγρότες, ἐνῶ ἡ διαρροὴ καὶ ἄλλων βουλευτῶν ἀπ’ τὴν ἰσχνότατη πλειοψηφία θεωρεῖται,
ἀκόμη καὶ στοῦ Μαξίμου, πλέον δεδομένη.

Τὸ ἀσφαλιστικὸ ὑποβλήθηκε ἀσαφὲς καὶ ἀόριστο, ἀντανακλώντας τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἀλλὰ συνάντησε ὄχι μόνο τὴν σθεναρὴ ἀντίδραση τῶν κοινωνικῶν τάξεων καὶ τὴν περιφρόνηση τοῦ κουαρτέτου, καὶ ἀντιμετωπίζει πλέον καὶ τὴν δυναμικὴ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση μετὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ ἀρχηγοῦ της∙ τὰ μέτρα τοῦ ἀσφαλιστικοῦ ἔχουν καθαρὰ εἰσπρακτικὸ χαρακτῆρα, ἀλλὰ σὲ οἰκονομία ἀνύπαρκτη, διότι ἡ ὕφεση ἔχει στερήσει τὶς ἐπιχειρήσεις καὶ τοὺς ἰδιῶτες καὶ τὴν ὅποια ἐλάχιστη δυνατότητα εἰσφορῶν εἶχαν προηγουμένως, «οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος». Ἡ κυβέρνηση δείχνει, ὄχι μόνο ὅτι ἀγνοεῖ τὴν ἀρχὴ αὐτή, ἀλλὰ καὶ ὅτι δὲν ἔχει καμμία ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία καὶ πραγματικότητα∙ συμπεριφέρεται σὰν τὸν χειρότερο βάρβαρο κατακτητή, μὲ μοναδικό της ὅπλο τὰ ΜΑΤ καὶ τὴν ἀνοχή της ἀπέναντι στὴν ἰσλαμικὴ τρομοκρατία. Ἡ μοναδικὴ λύση γιὰ τὸ ἀσφαλιστικὸ εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας, ἀλλὰ αὐτὴ δὲν ἀπασχολεῖ τὴν κυβέρνηση, ἐπὶ ἕνα ἔτος ἔχει σταματήσει ὅλα τὰ δημόσια ἔργα καὶ τὴν ἀπορρόφηση τῶν κοινοτικῶν πόρων, ὅπως καὶ τῶν ἀποκρατικοποιήσεων, ἐνῶ αὐξάνει τὴν φορολογία τῶν ἐπιχειρήσεων καὶ ὑπονομεύει τὶς ξένες ἐπενδύσεις, ὅπως στὶς Σκουριές∙ μοναδικὴ ἐξαίρεση ἀποτελεῖ ἡ πρόσφατη δραστηριοποίηση τοῦ ΤΑΙΠΕΔ, μὲ τὴν ὑπογραφὴ γιὰ τὰ ἀεροδρόμια καὶ τὸν «Ἀστέρα», ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ. Ἡ ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς στὶς γιορτὲς ἦταν καταπέλτης στὶς πωλήσεις.

Ὡς τελευταῖο ὀχυρὸ ἀποδεικνύεται ὅτι ἐπιλέγει ὁ Ναπολεοντίσκος τὴν προστασία τῆς διαπλοκῆς, ἐντύπου καὶ ἠλεκτρονικῆς∙ εἶναι χαρακτηριστικὴ ἀντίδραση κάθε ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος, ὅταν αἰσθάνεται ὅτι ἔρχεται τὸ τέλος του, καὶ τὸ δικό του μᾶλλον ἄργησε λίγες βδομάδες, διότι ἀναμενόταν πρὶν ἀπ’ τὶς γιορτές. Ἡ ἑρμηνεία εἶναι εὔκολη∙ ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὀφείλει τὴν μεγάλη ἀνοδό του σὲ τρεῖς λόγους, στὴν ἐπιβολὴ τῶν δύο πρώτων μνημονίων πρὸ πενταετίας ἀπ’ τὴν τότε σοσιαλιστικὴ κυβέρνηση, στὴν ὑποχρέωση τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ ἀπ’ τοὺς Εὐρωπαίους νὰ ψηφίσει τὸ δεύτερο μνημόνιο, παρὰ τὶς ἔντονες ἀντιρρήσεις του, καὶ στὴν ἀπεριόριστη στήριξή του ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους, ὅπως εἶχαν κάνει καὶ πρὸς τὸν σοσιαλιστὴ ἡγέτη∙ οἱ Εὐρωπαῖοι, μὲ τὴν Ἀγκέλα Μέρκελ πρώτη, πίεζαν πρὸ τετραετίας τὴν Νέα Δημοκρατία νὰ ψηφίσει τὸ δεύτερο μνημόνιο, ἐπειδὴ καὶ στὶς ἄλλες δύο χῶρες, Ἰρλανδία καὶ Πορτογαλία, ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση εἶχε συμφωνήσει καὶ ἐπειδὴ ἀγνοοῦσαν τὶς βαθύτερες διεργασίες στὸ ἑλληνικὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ γιατὶ τοὺς πίεζαν ἀρκετὰ καὶ οἱ Ἀμερικανοί. Δὲν ἦταν ἕτοιμοι καὶ δὲν διέθεταν τοὺς κατάλληλους θεσμοὺς γιὰ αὐτόνομη διεθνῆ πολιτικὴ παρουσία∙ οἱ ἀτλαντικοὶ κερδοσκόποι ἦταν σαφέστατοι στὶς ἐπιδιώξεις τους, ἄλλο ἂν ἀπέτυχαν οἰκτρὰ καὶ ἐξουθενώθηκαν μᾶλλον, ὅπως δείχνει ἡ Μέση Ἀνατολή. Σήμερα ἡ Εὐρώπη γνωρίζει τὶς ἐπιδιώξεις τῶν κερδοσκόπων καὶ ἀνυψώνει τὰ τείχη προστασίας της.

Ἡ ἀπομόνωση τοῦ Ναπολεοντίσκου στὴν Εὐρώπη εἶναι ἡ χειρότερη γιὰ πρωθυπουργὸ στὶς ἕξι δεκαετίες ζωῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως∙ πέρυσι ἀναλάμβανε ὁ ἴδιος σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο τὶς ἐπαφὲς καὶ διαλαλοῦσε τὴν σοσιαλιστικὴ ἐπανάσταση καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας στὴν γηραιὰ ἤπειρο, προκαλῶν τὴν θυμηδία ὅλων, ἐνῶ καὶ τὸν Ὀκτώβριο, μετὰ τὴν δεύτερη ἐκλογικὴ νίκη, ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἐπισκέφθηκε τὴν Ἀθήνα πλήρης ἐγκωμίων. Στὸ τελευταῖο Εὐρωσυμβούλιο ὁ Γάλλος προέδρος ἦταν ὑπερβολικὰ παγερὸς ἀπέναντί του, ξεχνῶντας καὶ τὴν παραδοσιακὴ γαλατικὴ εὐγένεια, ὑπογραμμίζοντας ὅτι τὸ κύριο θέμα εἶναι τὸ μεταναστευτικὸ καὶ ἡ τρομοκρατία∙ ρητὰ ἀπαίτησε, ὅπως καὶ ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ, ὅτι ἡ πλήρης συνεργασία μὲ τὴν Φρόντεξ ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο ζήτημα γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους, διότι ἀπ’ τὴν Ἑλλάδα περνοῦν οἱ τρομοκράτες ποὺ τοὺς σκοτώνουν στὶς πλατεῖες, ἐνῶ ἄφησε καὶ αἰχμὲς γιὰ τὴν ἄρνηση τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν νὰ δώσουν τὰ στοιχεῖα γιὰ τὶς σχέσεις στελεχῶν του μὲ τὴν τρομοκρατία, τὰ ὁποῖα ἐμφανίσθηκαν δίπλα του στὰ Διαβατὰ καὶ σὲ νεκροταφεῖο κατὰ τὴν διάρκεια κηδείας στοῦ Ζωγράφου τὴν περασμένη ἑβδομάδα. Ἡ κυβέρνηση κατάλαβε πολὺ ἀργὰ ὅτι, ἡ συνεργασία τῶν εὐρωπαϊκῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἀποβαίνει κυριώτερος δεσμὸς τῆς πολιτικῆς ἑνότητος καὶ ἀπ’ τὸ εὐρώ∙ προειδοποιοῦν μάλιστα, ὅτι ὁ ἔλεγχος τῆς Φρόντεξ θὰ γίνει κι ἂν ἀκόμη ἀποχωρήσουμε ἀπ’ τὴν Εὐρωζώνη.

Ἡ ἄμεση προσαρμογὴ τῆς χώρας μας πρὸς τὶς διεθνεῖς ἐξελίξεις εἶναι ἐπιβεβλημένες, ὄχι μόνο λόγῳ ἐθνικῶν συμφερόντων ἀλλὰ καὶ ἀπαιτήσεων τῶν μεγάλων δυνάμεων∙ ἡ Εὐρώπη, μετὰ τὶς φρικαλέες τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις στὸ Παρίσι καὶ τὶς σεξουαλικὲς παρενοχλήσεις γυναικῶν στὴν Γερμανία, γνωρίζει ὅτι ἢ διασφαλίζει τὰ σύνορά της, μὲ τὴν ἄμεση καὶ ἐνεργὸ διεθνῆ παρουσία της, ἢ ἐκπίπτει στὴν κατάσταση τῆς μεταπολεμικῆς ἐποχῆς, ὡς παίγνιο στὰ χέρια τῶν δύο μεγάλων. Τρίτη λύση δὲν ὑπάρχει, αὐτὸ εἶναι δεδομένο∙ οἰκονομικὰ ἡ Εὐρωζώνη παρέχει τὶς ἐγγυήσεις γιὰ τὴν ἀνάληψη διεθνοῦς πολιτικοῦ ρόλου, ἐνῶ διαθέτει καὶ τοὺς ἀναγκαίους οἰκονομικοὺς καὶ περισσότερο πολιτικοὺς θεσμοὺς γιὰ τὴν ἐκπλήρωσή του∙ οἰκονομικὰ ἡ Εὐρωζώνη εἶναι πρώτη ἐξαγωγικὴ χώρα –διότι τὸ νόμισμα καθορίζει τὴν κατάταξη- καὶ ἀκολουθεῖ ἡ Κίνα καὶ τὸ εὐρὼ τὸ δεύτερο ἀποθεματικὸ νόμισμα μετὰ τὸ δολλάριο, ἀλλὰ καὶ διαθέτει τοὺς πιὸ δυναμικοὺς παραγωγικοὺς κλάδους στὸν παλαιὸ βιομηχανικὸ κόσμο. Ἕνας θεσμὸς τῆς ἔλειπε, οἱ μυστικὲς ὑπηρεσίες, οἱ ὁποῖες ἐνοποιοῦνται πλέον, χωρίς καμμία ἐπιφύλαξη∙ ὅποιος δὲν δέχεται τὴν ἑνοποίηση καὶ βρίσκεται σὲ ἀπόμακρο μέρος, Δανία, Βρεταννία, ἀποχωρεῖ∙ ὅποιος ὅμως βρίσκεται στὸν δρόμο διελεύσεως τῶν τρομοκρατῶν, ὅπως ἡ χώρα μας, συμμορφώνεται ἑκὼν ἢ ἄκων, δὲν ἔχει σημασία, πολὺ περισσότερο, ὅταν εἶναι καὶ γυμνὸς στὰ οἰκονομικά. Ἂς τὸ γνωρίζουμε αὐτό.