Οἱ ἀφιερώσεις τῶν νικητῶν διὰ τὰς νίκας των ἦταν παντοδαπὲς καὶ ποικίλες, ἐνῶ καὶ ὁ δῆμος τοὺς τιμοῦσε ἀναλόγως, ἀλλὰ πάντα ὑστεροῦσαν ἀπ’ τὶς ἀναθέσεις γιὰ τὶς νίκες στοὺς δραματικοὺς ἀγῶνες∙ τὶς συνδύαζαν ὅμως μὲ τοὺς δραματικοὺς ἀγῶνες, μὲ πολλὲς τραγῳδίες μὲ ἔμμεσες τὶς ἀναφορές τους. «Ὧν τὰς Νίκας ὁρᾶν μοι δοκῶ προσερχομένας, οὐ βοῦν ἔπαθλον ἑλκούσας ἢ τράγον»∙ τῶν ὁποίων τὶς νίκες βλέπω νὰ προσέρχονται, ὄχι προσελκύουσαι βοῦν ἢ τράγον. «Οὐδ’ ἀνεστεμμένας κιττῷ καὶ Διονυσιακῆς τρυγὸς ὀδωδυίας»∙ οὔτε στεφανωμένες μὲ κισσὸ καὶ μὲ τὴν μυρουδιὰ Διονυσιακοῦ τρύγου. «Ἀλλ’ ὅλαι μὲν πόλεις αὐτῶν εἰσι καὶ νῆσοι καὶ ἤπειροι, καὶ ναοὶ χιλιοτάλαντοι»∙ ἀλλὰ ὁλόκληρες πόλεις εἶναι δικές τους καὶ νῆσοι καὶ ἤπειροι καὶ χιλίων ταλάντων ναοί. «Καὶ δήμων ἀποικισμοὶ μυρίανδροι, τροπαίοις δὲ παντοδαποῖς ἀναστέφονται καὶ λαφύροις»∙ καὶ ἀποικίες δήμων μυρίων ἀνδρῶν, στεφανωμένες μὲ κάθε μορφῆς τρόπαια καὶ λάφυρα.