Τὶς δυσκολίες προσαρμογῆς του στὶς νέες πολιτικὲς συνθῆκες ἀπέναντι στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη ἀποκαλύπτει ὁ Ναπολεοντίσκος∙ τείνει πρὸς τὴν τακτικὴ τῆς μετωπικῆς συγκρούσεως, ἐνῶ εἶναι κυριολεκτικὰ γυμνὸς καὶ ἀδύναμος γιὰ ἀντιδράσεις. Ἡ κοινὴ γνώμη ἔχει μεταστραφεῖ, ὄχι μόνο μὲ τὰ δεδομένα τῶν πρώτων σφυγμομετρήσεων ποὺ καταγράφουν διπλάσιο ποσοστὸ δημοφιλίας στὸν πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἀλλὰ περισσότερο μὲ τὴν εἰκόνα διαλύσεως ποὺ παρουσιάζει ὁ ΣΥΡΙΖΑ∙ οἱ πολιτικοὶ παρατηρητὲς δὲν βλέπουν τὸ ἀσφαλιστικὸ νὰ περνάει, διότι ἄλλο εἶναι, τὸ τί ἔχει δεσμευθεῖ νὰ κάνει ἡ κυβέρνηση καὶ ἄλλο τὸ τί μπορεῖ. Ἡ ἐντύπωση εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε καὶ αὐτὸ τὸ ἔχουν ἀντιληφθεῖ στὴν Εὐρώπη∙ ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση παρουσιάζεται ὡς πειστικὴ ἐναλλακτικὴ λύση, μὲ πραγματικὸ εὐρωπαϊκὸ προσανατολισμὸ καὶ μὲ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἡ διαφορὰ μὲ πέρυσι, εἶναι ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἦταν τὸ ἀναγκαῖο κακό, χωρὶς καθόλου ψευδαισθήσεις.