Ἡ ἀναγνώριση ραγδαίας ἀνατροπῆς τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς θεωρεῖται δεδομένη ἀπὸ ὅλες τὶς παρατάξεις, ἐνῶ ἔχουν παρασιασθεῖ καὶ οἱ πρῶτες ἐπιπτώσεις μὲ μετακινήσεις βουλευτῶν∙ ἡ ἐκλογὴ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη ἐπέδρασε ὡς ἀπὸ καιροῦ ἀναμενόμενος δραστικώτατος καταλύτης. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι συνοδεύθηκε καὶ ἀπὸ μαζικὲς διαδηλώσεις καὶ κινητοποιήσεις, ἀπ’ τοὺς ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες μέχρι τοὺς ἀγρότες∙ ἡ κυβέρνηση δείχνει ἄβουλη καὶ ἀμήχανη ἀπέναντι στὰ γεγονότα, καθὼς φαίνεται καθαρὰ ὅτι σύρεται ἀπὸ αὐτά, δὲν ἔχει γραμμὲς ἀμύνης. Ἡ λαϊκὴ ἔκρηξη παίρνει τὴν μορφὴ χιονοστιβάδος καὶ παρασύρει τὰ πάντα στὸ διάβα της∙ ἡ παρουσίαση τῆς ἐναλλακτικῆς λύσεως, μὲ τὴν ἀνάδειξη τῆς Νέας Δημοκρατίας σὲ πρῶτο ρόλο, ἦταν ἡ ἀφορμὴ γιὰ τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις. Ὁ κόσμος ψήφισε, ὅπως ψήφισε τὸν Σεπτέμβριο, ἀλλὰ χωρὶς ἄμεση γνώση τὸ ποιὰ ἦταν ἡ κυβερνητικὴ πολιτική, διότι ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν εἶχε πάρει κανένα μέτρο, παρὰ ἔμεινε στὶς καταγγελίες του κατὰ τῆς δεξιᾶς καὶ τίποτε ἄλλο∙ ὅταν ὅμως πῆρε τὰ πρῶτα μέτρα καὶ ἔνιωσε στὸ πετσί του ὁ καθένας τὴν πολιτική του, τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Τώρα ρακανίζει ἁπλῶς τὸν χρόνο, διότι δὲν ἔχει καὶ τὸ πολιτικὸ θάρρος νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του∙ ὁπότε αὐτὲς καταλογίζονται κατὰ τὴν λογοδοσία, ὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς δειλούς…

Ὁ ἄλλος ἀέρας εἶναι αἰσθητὸς παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὸ τελευταῖο χωριό, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος παράγων τῆς κοινωνικῆς ἐκρήξεως∙ ἔτσι συμβαίνει στὴν ἱστορία, οἱ πολιτικὲς ἀντιδράσεις προϋποθέτουν καὶ ἀπαιτοῦν τὴν ὕπαρξη κάποιου σχηματισμοῦ γιὰ τὴν ἔκφρασή τους. Ἂν δὲν εἶχε ἀναβληθεῖ ἡ ἐκλογὴ τῆς 22ας Νοεμβρίου, οἱ ἐξελίξεις θὰ εἶχαν σημειωθεῖ τὸν Δεκέμβριο∙ ἁπλούστατα ὁ Ναπολεοντίσκος παρέτεινε τὴν παραμονή του στὸ Μέγαρο Μαξίμου ἐπὶ δίμηνο περίπου, ἂν καὶ δὲν ἀσκεῖ ὁ ἴδιος πολιτική, παρὰ κάποιοι ἄλλοι ἐξ ὀνόματός του, ἐπιχωρὶως ἢ ὑπερατλαντικῶς∙ ἡ κλιμάκωση τῶν ἀντιδράσεων ἔχει σημασία, διότι δὲν ὑπάρχει κοινωνικὸς κλάδος ποὺ νὰ μὴν ξεσηκώνεται καὶ μάλιστα δυναμικά. Οἱ ἀγροτὲς ἐγκαινιάζουν τοὺς σκληροὺς ἀγῶνες, μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν Τεμπῶν καὶ τῶν ἄλλων συγκοινωνιακῶν κόμβων∙ ἔχουμε εἴκοσι χρόνια περίπου νὰ δοῦμε τόσο μαχητικὴ κινητοποίηση τῶν ἀγροτῶν. Ἡ αἴσθηση τῆς κοροϊδίας, δύο φορὲς μάλιστα, προκαλεῖ περισσότερο τὴν ὀργὴ τοῦ κόσμου∙ «τὸ ψέμμα ἔχει κοντὰ ποδάρια», λέει ἡ παροιμία. Οἱ λίγοι συνοδοιπόροι του ἔχουν ἐξαφανισθεῖ, διότι εἶχαν κάνει τὸ λάθος νὰ συμφωνήσουν μαζί του στὸ ἀσφαλιστικό, χωρὶς νὰ συμβουλευθοῦν τὰ ὄργανα τοῦ κλάδου τους, ὅπως ἔκανε ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΕΒ καὶ τὸ μετάνιωσε πικρά∙ ὁ ἄλλος τῶν ἐμπόρων δὲν τὸ μετάνιωσε, γιατὶ αὐτὴν τὴν δουλειὰ κάνει.

Τὸ πάρθιον βέλος κατὰ τῆς κυβερνήσεως ἔρχεται ἀπ’ τὸν κομματικό της μηχανισμό∙ δὲν ἔχει διαλυθεῖ ἁπλᾶ, διότι μόνο ἡ φρουρὰ σχεδὸν πάει στὴν Κουμουνδούρου, ἀλλὰ ἔχει περάσει στὴν ἄλλη πλευρά, στοὺς διαδηλωτές. «Τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι», μερικοὶ ὑπουργοὶ κατεβαίνουν κι αὐτοὶ στὶς διαδηλώσεις, μὲ τὴν ἀστυνομικὴ φρουρὰ γύρω τους∙ ὅσοι παραμένουν πιστοὶ στὴν κυβέρνηση διορίζονται σὲ δημόσιες θέσεις, καὶ δὲν ἐπαρκοῦν μάλιστα, διότι οἱ περισσότεροι λένε, «σὲ μετακλητὲς θέσεις νὰ πᾶμε, καὶ νὰ μὴν προλάβουμε νὰ πληρωθοῦμε κἄν. Νὰ μᾶς βγεῖ μόνο τὸ ὄνομα». Σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις στὴν νεοελληνική μας πορεία συνέβη αὐτό, νὰ ἀρνοῦνται θέσεις στὸ δημόσιο∙ αὐτὸ ἔχει τὶς ἀντανακλάσεις του στοὺς ὑπουργούς∙ ἐλάχιστοι, ἢ μᾶλλον ἕνας δυό, ὑποστηρίζουν στὰ τηλεπαράθυρα τὸ ἀσφαλιστικό, ὅταν μάλιστα καὶ οἱ ἐρωτήσεις δὲν εἶναι καθόλου ἐνοχλητικές, ἐνῶ καὶ στὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο προσέρχονται κατὰ βούληση, μὲ τὸν πρωθυπουργὸ νὰ τοὺς περιμένει καὶ νὰ μὴν κάνει παρατηρήσεις. Μόνο μὲ τὴν κατάρρευση τῆς δεύτερης δικτατορίας εἴχαμε ζήσει παρόμοια φαινόμενα, νὰ ψάχνουν πρωθυπουργὸ καὶ ὑπουργοὺς καὶ νὰ μὴν τοὺς βρίσκουν∙ σὲ ἐπίπεδο δημοσίων ὑπηρεσιῶν ἡ διάλυση εἶναι τρισχειρότερη, ὅπως ἡ ἀποκρατικοποίηση τοῦ ΟΛΠ∙ τὸ ΤΑΙΠΕΔ τὴν προωθεῖ, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἀλλὰ ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός, μέλος τῆς «ὁμάδος τῶν 53», ποὺ δὲν θὰ ψηφίσουν τὸ ἀσφαλιστικό, τὴν ὑπονομεύει.

Τὰ δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα ὅμως δὲν περιμένουν, καὶ οἱ δόσεις τεσσάρων δις εὐρὼ τὸ τρίμηνο ἀναμένουν ∙ οἱ Βρυξέλλες ἀνησυχοῦν, ἀλλὰ στοῦ Μαξίμου κοιμοῦνται τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου. Ἄλλωστε, ἡ δημαγωγικὴ ἐκστρατεία γιὰ ἀπαλλαγὴ ἀπ’ τὸ κακὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο ἔληξε ταπεινωτικὰ γιὰ τὸν Ναπεολεοντίσκο∙ συναντᾶ στὸ Νταβὸς τὴν Κριστὶν Λαγκὰρντ καὶ τῆς δίδει ἐξηγήσεις, ὄχι μόνο γιὰ τὴν παραμονὴ τοῦ Ταμείου, ἀλλὰ καὶ γιὰ πρόσθετα φορολογικὰ μέτρα δύο δις φέτος καὶ πέντε τὴν τριετία. Αὐτὰ εἶναι τὰ προβλήματα πρὸς τὴν τρόικα, ἀλλὰ πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ εἶναι χειρότερα τὰ πράγματα∙ οἱ περικοπὲς τῶν συντάξεων δὲν ἀφοροῦν μόνο τὶς ἐπικουρικές, στὶς ὁποῖες ἔχει κοπεῖ τὸ 25% μὲ πράξη νομοθετικοῦ περιεχομένου ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ Ἰανουαρίου, ἀλλὰ καὶ τὶς κύριες, μεγάλες καὶ μικρές, κανένας δὲν γλυτώνει, ἐνῶ τὰ νοσοκομεῖα ὑπολειτουργοῦν, χωρὶς φάρμακα καὶ ἀντισηπτικὰ καὶ μὲ γιατροὺς καὶ νοσηλευτὲς σὲ πλήρη ἐξάντληση καὶ χωρὶς κανονικὴ μισθοδοσία∙ Τώρα καταλαβαίνει ὁ πολὺς κόσμος τί εἶναι ἡ ἀριστερὴ λοιμική∙ καὶ στὴν Κατοχή, μὲ τὴν ἐξαίρεση τοῦ χειμῶνα 1941-42, δὲν εἴχαμε τέτοιες καταστάσεις κοινωνικῆς ἐξαθλιώσεως. Μοναδικὴ ἐλπίδα παραμένουν ὁ τουρισμὸς καὶ ἡ ψηφιακὴ τεχνολογία, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ὡς ἔργο τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ μὲ τὴν κυβέρνηση νὰ παρεμβάλει χίλια ἐμπόδια. Τὰ ζεῖ καθημερινὰ αὐτὰ ὁ ἁπλὸς λαός.

Οἱ προοπτικὲς ραγδαίας ἀνατροπῆς τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς προσφέρουν ἄλλον ἀέρα στὴν κοινωνικὴ ἔκρηξη καὶ στὶς ἐλπίδες τῶν ἁπλῶν πολιτῶν∙ εἶναι ὁρατὸ πλέον τὸ πολιτικὸ σχῆμα γιὰ τὴν διαδοχὴ τῆς κονιοτροποιημένης κυβερνήσεως καὶ τὴν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπ’ τὴν κρίση, ἐνῶ καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι βλέπουν ὅτι δὲν βρίσκονται πάλι ἐνώπιον ἀδιεξόδου. Ἡ πολιτικὴ ἀβεβαιότης ἐπανῆλθε, ἀλλὰ μόνο ὡς πρὸς τὴν παραμονὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν ἐξουσία, διότι ὅλοι τὸν θεωροῦν πλέον ξοφλημένο∙ οἱ διεργασίες στὰ κόμματα ἔχουν ἀρχίσει ἤδη, καθὼς ΠΑΣΟΚ καὶ
«Ποτάμι» ὑφίστανται ἤδη τὶς πρῶτες ἀντιδράσεις. Οἱ βουλευτὲς στὴν πράξη ἐκφράζουν τὶς ἀποκλίσεις τῶν ψηφοφόρων τους, πολλοὶ ἀπ’ τοὺς ὁποίους διαρρέουν ἤδη πρὸς τὴν Νέα Δημοκρατία, μαζὶ μὲ τὸν κόσμο της ποὺ ἐπανασυσπειρώνεται∙ ὅσοι εἶχαν ἐπιλέξει τὴν ἀποχὴ τὸν προηγούμενο χρόνο, ἢ ὅσοι λιγώτεροι εἶχαν μετακομίσει στὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἐπιστρέφουν μετανιωμένοι καὶ πιὸ μαχητικοὶ ἀπ’ τοὺς ἄλλους∙ αὐτὸ γίνεται καὶ γιὰ λόγους αὐτοαμύνης, θέλουν νὰ δείξουν ὅτι προσπερνοῦν τὶς παρεκτροπές τους. Ἡ προσφορὰ ἐναλλακτικῆς λύσεως πείθει καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες, ἐφοπλιστὲς καὶ ἄλλους, ὅσοι ἑτοιμάζονταν νὰ φύγουν στὸ ἐξωτερικὸ καὶ τώρα τὸ ξανασκέπτονται∙ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη ἀνάσα γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας. Ὅταν ἐπιβεβαιωθοῦν οἱ ἐλπίδες καὶ ἀρχίσουν οἱ πολιτικὲς ἐξελίξεις θὰ ἀλλάξει καὶ τὸ κλίμα στὴν οἰκονομία, μὲ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης πρῶτα.