Ἡ κοινωνικὴ ἔκρηξη ἀποκορυφώνεται, μὲ πολλὲς ἀπεργίες καὶ διαδηλώσεις στὶς πόλεις καὶ στὴν ἐπαρχία ἀποκλεισμὸ τῶν Τεμπῶν καὶ πολλῶν συγκοινωνιακῶν κόμβων∙ ὁ Ναπολεοντίσκος τὰ ἔχει ἐντελῶς χαμένα καὶ βωλοδέρνει ταλαντευόμενος ἀπ’ τοὺς διορισμοὺς τῶν ἡμετέρων στὴν ψυχροπολεμικὴ προπαγάνδα κατὰ τῆς δεξιᾶς. Τὰ προβλήματα ὅμως εἶναι ἄλλα, τὸ πολιτικὸ στὴν ἐπιφάνεια, μὲ δεδομένη τὴν ἄρνηση μιᾶς δεκάδος περίπου βουλευτῶν του πρὸς καταψήφιση τοῦ ἀσφαλιστικοῦ καὶ ἀγροτικοῦ, ὁπότε χάνει τὴν δεδηλωμένη∙ αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος λόγος ποὺ ἐπισείει ἀπειλὴ ἐκλογῶν στοὺς βουλευτές του, ὅπως εἶχε κάνει καὶ τὸ Καλοκαῖρι, ἀλλά, «μιὰ τοῦ κλέφτη, δυὸ τοῦ κλέφτη…» Τὸ εὐρωπαϊκὸ πρόβλημα εἶναι χειρότερο, διότι ἀφορᾶ τὸ δημοσιονομικὸ καὶ μεταναστευτικὸ καὶ τρομοκρατικό∙ στὸ πρόβλημα εἶναι προσωπικὰ ἐκτεθειμένος καὶ γι’ αὐτὸ οἱ Εὐρωπαῖοι ἡγέτες τὸν ἔχουν στὴν καραντίνα. Εἶναι ὑποχρεωμένος, καὶ σύντομα μάλιστα, νὰ δώσει ἐξηγήσεις γιὰ τὶς σχέσεις στελεχῶν του μὲ τρομοκράτες.