Οἱ μεγάλες νίκες τῶν Ἀθηναίων στοὺς Μηδικοὺς πολέμους, ἀπ’ τὸν Μαραθῶνα, μέχρι Ἀρτεμίσιο, Σαλαμίνα, Μυκάλη καὶ Πλαταῖες συνέβαλαν στὴν ἀναγνώριση τῆς πόλεως ὡς ἡγέτιδος στὸν ἑλληνικὸ κόσμο∙ αὐτὲς τὶς νίκες ἑόρταζαν οἱ Ἀθηναῖοι στὴν ἱστορία τους. «Ἐπὶ τούτοις Πίνδαρος ‘’ἔρεισμα τῆς Ἑλλάδος»’’ προσεῖπε τὰς Ἀθήνας»∙ γι’ αὐτὲς ὁ Πίνδαρος ‘’ἔρεισμα, ὀχυρό, τῆς Ἑλλάδος’’ ἀποκάλεσε τὰς Ἀθήνας. «Οὐχ ὅτι τὰς Φρυνίχου τραγῳδίαις καὶ Θέσπιδος ὤρθουν τοὺς Ἕλληνας»∙ ὄχι ὅτι οἱ τραγῳδίες τοῦ Φρυνίχου καὶ τοῦ Θέσπιδος ἀνώρθωσαν τοὺς Ἕλληνες. Ὁ Θέσπις ἦταν ὁ πρῶτος τραγικός, ἀλλὰ δὲν ἔχει σωθεῖ τραγῳδία του, ἐνῶ ὁ Φρύνιχος ἦταν ὁ δεύτερος μεγάλος τραγικός∙ ἐδίδαξε, τὸ 494 π.Χ., τὴν «Μιλήτου ἅλωσιν», μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάληψη καὶ καταστροφὴ τῆς Μιλήτου ὑπὸ τῶν Περσῶν, μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῆς Ἰωνίας, ὅταν οἱ θεατὲς ἐδάκρυσαν καὶ ἀπαγόρευσαν τὴν τραγῳδία, μὲ πρόστιμο χιλίων δραχμῶν, διότι αἰσθάνονταν ἔντονες τύψεις.