Οἱ ἐνδοκυβερνητικὲς συγκρούσεις ὀξύνονται καὶ προσλαμβάνουν ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις∙ ἡ ὁμάδα τῶν 53 ἀρνεῖται τὶς ἀποκρατικοποιήσεις καὶ ὁ ὑπουργὸς Ναυτιλίας διακηρύσσει, ὅτι δὲν θὰ δοθεῖ ὁ ΟΛΠ στὴν COSCO, ὁ ἄλλος ἀρνεῖται τὴν συμμόρφωση μὲ τὴν ἐπένδυση στὶς Σκουριὲς κι ὁ τρίτος ὑπονομεύει τὴν πώληση τῆς ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Ὅλοι τους δείχνουν ὅτι δὲν ὑπολογίζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἐνῶ μόλις χθὲς ὁ ὑπουργὸς Ἀμύνης συμφώνησε γιὰ τὴν συνεργασία στὴν κατασκευὴ τῶν χώρων ὑποδοχῆς μεταναστῶν∙ ὁ λόγος εἶναι σαφέστατος, βλέπουν ὅτι διαλύεται ἡ κυβέρνηση καὶ φροντίζουν γιὰ τὴν πολιτική τους ἐπιβίωση, ἐντὸς ἢ μᾶλλον ἐκτὸς ΣΥΡΙΖΑ. Προστατεύουν τοὺς κομματικούς τους φίλους, δηλαδὴ τοὺς κρατικοδίαιτους καὶ ἀδιαφοροῦν προκλητικὰ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα∙ ἀκολουθοῦν τὴν γνωστὴ τακτική, «ὁ σῶσον ἑαυτὸν σωθήτω».