Ἡ δοκιμασία ἀξιολογήσεως ἀρχίζει, μὲ τὴν κυβέρνηση στὰ χαμένα καὶ τοὺς δανειστὲς ἀνυποχώρητους, διότι δὲν τῆς ἔχουν καθόλου ἐμπιστοσύνη∙ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο ζητάει νέα πράγματα, μειώσεις 15% συντάξεων, ὁμαδικὲς ἀπολύσεις , τὰ ὁποῖα ἀδυνατεῖ νὰ ἀποδεχθεῖ ἡ κυβέρνηση. Τὸ πρόβλημα εἶναι πολιτικό, κανεὶς δὲν ἐμπιστεύεται στὸν Ναπολεοντίσκο, ὁπότε καὶ ἀντιδροῦν ἀναλόγως∙ μᾶλλον βλέπουν τὸ ἀδιέξοδο καὶ δὲν ἐπιθυμοῦν συμφωνία μὲ ἑτοιμόρροπη κυβέρνηση, προτιμοῦν τὴν ἑπόμενη, ὅποια κι ἂν εἶναι αὐτή. Ἡ περυσινὴ κοροϊδία καὶ τὰ συνεχῆ ψέμματα βαρύνουν περισσότερο, διότι δὲν γνωρίζουν τὸ ἐὰν θὰ τηρήσει τὸν λόγο του, σὲ ὅσα δεσμευθεῖ,ὁ πρωθυπουργὸς∙ ἄλλωστε ἁπτὴ ἀπόδειξη εἶναι ἡ ἄρνηση συνεργασίας μὲ τὴν Φρόντεξ, πέντε μῆνες τώρα καὶ ἡ ὕποπτη κωλυσιεργεία στὴν ἑνοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Τὸ τελευταῖο θεωρεῖται αἰτία πολέμου, διότι ἀφορᾶ τὴν ζωή τους∙ ἐμπράκτως ἔδειξε τὴν δυσαρέσκειά του ὁ Φρανσουὰ Ὁλλάντ, ἀρνεῖται τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία.