Τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα ἀπ’ τὴν πτώση τῆς τιμῆς τοῦ πετρελαίου μετατρέπονται σὲ πολιτικά, καθὼς ἐξαπλώνεται ἡ ὕφεση σὲ πολλὲς πετρελαιοπαραγωγὲς χῶρες∙ πολλοὶ ἐμπειρογνώμονες δὲν ἀποκλείουν καὶ ἐκρηκτικὲς καταστάσεις, ὅπως ἔχει ξαναγίνει στὸ παρελθὸν σὲ ἀνάλογη πτώση∙ οἱ περικοπὲς στοὺς προϋπολογισμοὺς τῶν πετρελαιοπαραγωγῶν αὐξάνονται, ἐνῶ πολλές, ὅπως ἡ Ρωσία, στρέφονται σὲ ἄλλους κλάδους ἀναπτύξεως. Περισσότερο πλήττονται ἡ παραγωγὴ σχιστολιθικῶν πετρωμάτων καὶ οἱ ὑποθαλάσσιες ἐξορύξεις, ἐνῶ οἱ ἄλλοτε πανίσχυρες μεγάλες ἑταιρεῖες προχώρησαν σὲ ἀπολύσεις προσωπικοῦ καὶ διακοπὴ ἐργασιῶν∙ στὴν Βόρειο Θάλασσα ἡ Νορβηγία κλείνει πολλὲς γεωτρήσεις καὶ ἐπιβάλλει περιοριστικὰ μέτρα στὸν προϋπολογισμό, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ σαράντα χρόνια. Στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν κλείσει σχεδὸν ὅλες οἱ μονάδες σχιστολιθικῶν πετρωμάτων καὶ οἱ περισσότερες ὑποθαλάσσιες στὸν Κόλπο τοῦ Μεξικοῦ∙ ὁ ἀντίκτυπος στὴν κεφαλαιαγορὰ εἶναι χειρότερος, καθὼς φεύγουν κεφάλαια ἀπ’ τὸ πετρέλαιο καὶ ἀναζητοῦν τοποθετήσεις σὲ ἄλλους κλάδους, ἀλλὰ χωρὶς εὔκολη ἐπιτυχία.