Τὴν κάθοδό τους στὸ Σύνταγμα, μὲ τοὺς ἑλυστῆρες τους ἀποφάσισαν οἱ ἀγρότες ἀπὸ ὅλα τὰ μπλόκα χθὲς στὴν Νίκαια Λαρίσης, ἐνῶ καὶ οἱ ἀστικὲς τάξεις προγραμματίζουν πολλὲς ἀπεργιακὲς κινητοποιήσεις∙ ἡ κυβέρνηση ἐπιβεβαιώνει τὸ πλῆρες ἀδιέξοδό της, χωρὶς κανένα σχέδιο καὶ τὴν ἀδυναμία της νὰ ἀντιδράσει. Οἱ ἀγρότες ζοῦν ὁλοζώντανα τὴν ἐξέγερσή τους, ἐνῶ αἰσθάνονται τὴν πλήρη ἀλληλεγγύη τῶν ἄλλων τάξεων καὶ ἀντιδροῦν πηγαῖα καὶ συντονισμένα, χωρὶς τὴν καθοδήγηση κάποιου κόμματος∙ ἡ ἐξέγερση δείχνει ὅτι εἶναι μοναδικὸ φαινόμενο, μεταπολεμικὰ τουλάχιστον, τόσο στὴν ἑλληνικὴ ὅσο καὶ στὴν εὐρωπαϊκὴ ἱστορία. Τὰ προβλήματά τους εἶναι πολλὰ καὶ μακροχρόνια, ἀλλὰ ὁ Ναπολεοντίσκος τοὺς εἶπε τὰ περισσότερα ψέμματα καὶ πληρώνει αὐτὸς τὴν νύφη∙ ὡς ἄσχετος μὲ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα καὶ ἐπιπόλαιος ἀδυνατεῖ νὰ πείσει πλέον, διότι μιλάει καὶ ἄλλη γλῶσσα ἀπὸ ἐκείνη τῶν ἀγροτῶν, ὄχι μόνο πολιτικά, ἀλλὰ καὶ γραμματικά, δείχνει ξένος.