Ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἀντιμετωπίζει τὴν χειρότερη κρίση τῆς τετραετοῦς θητείας του στὴν προεδρία∙ πολλοὶ φίλοι του καὶ ἐπώνυμα στελέχη τοῦ Σοσιαλιστικοῦ κόμματος, ὅπως ἡ Μαρτὶν Ὠμπρί, ἀρνοῦνται δημοσίως τὴν ἀνάληψη ὑπουργείων, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Γαλλίας, στὸ σχεδιαζόμενο ἀνασχηματισμό, ἐνῶ ἀποχώρησε ὁ Λωρὰν Φαμπιούς. Ἡ Ἐθνοσυνέλευση ἐνέκρινε τὴν παράταση τοῦ νόμου γιὰ τὴν κατάσταση ἐκτάκτου ἀνάγκης, μὲ τὴν πλειοψηφία 103 βουλευτῶν, ἔναντι 26 κατὰ καὶ ἑπτὰ ἀποχῶν, ἐνῶ 441 προτίμησαν τὴν ἀπουσία∙ αὐτὸ ἦταν πρωτοφανὲς καὶ θεωρεῖται κόλαφος γιὰ τὸν πρόεδρο καὶ τὸν πρωθυπουργό του, παρ’ ὅλο ὅτι ἡ οἰκονομία παρουσιάζει ἀνάκαμψη 1% περίπου∙ ἡ δημοτικότης τοῦ προέδρου βρίσκεται πάλι στὸ Ναδίρ, χωρὶς προοπτικὴ ἀνασχέσεως τῆς καθοδικῆς πορείας. Ἡ ἐπέμβαση στὴ Συρία πέρασε σχεδὸν ἀπαρητήρητη.