Ἡ παρέμβαση τοῦ ΝΑΤΟ στὸ προσφυγικὸ ἀλλάζει ριζικὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος∙ ἀφορᾶ δύο σκέλη, τὴν διενέργεια ναυτικῶν περιπολιῶν στὸ Αἰγαῖο ἀπὸ συμμαχικὲς μοῖρες, ὑπὸ τὴν διοίκηση Εὐρωπαίου διοικητοῦ καὶ ὄχι Ἕλληνος ἢ Τούρκου, ὁπότε ἐξασφαλίζεται αὐστηρότερος ἔλεγχος. Τὸ δεύτερο εἶναι ἡ ἀξιοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς ἀτλαντικῆς συμμαχίας –διότι μόνο αὐτὴ διαθέτει τοὺς κατάλληλους μηχανισμοὺς καὶ κανεὶς ἄλλος- γιὰ τὴν πάταξη τῶν διακινητῶν, ποὺ ὀργανώνουν τὴν μεταφορὰ τῶν δυστυχισμένων προσφύγων ἀπ’ τὰ συριακὰ σύνορα στὶς ἀκτὲς καὶ στὰ ἑλληνικὰ νησιά∙ οἱ δουλέμποροι αὐτοὶ τῆς ἐποχῆς μας ἐνεργοῦν γιὰ λογαριασμὸ τῶν Τζιχαντιστῶν καὶ τοὺς ἐξασφάλισαν πέρυσι ἔσοδα ἑνὸς δις εὐρὼ ἀπ’ τὴν διακίνηση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐλέγχεται καὶ ὁ ρόλος τῶν τουρκικῶν καὶ ἑλληνικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν∙ ἔγκυροι διπλωμάτες ἀποδίδουν τὸν ἐκνευρισμὸ τοῦ Ταχὶπ Ἐρντογὰν κατὰ τῆς Οὐάσιγκτον στὸν λόγο αὐτόν, ἀποκαλύπτεται ἡ συνεργασία του μὲ τοὺς Τζιχαντιστές.