Οἱ συνεχιζόμενοι τουρκικοὶ βομβαρδισμοὶ κατὰ τῶν Κούρδων τῆς Συρίας, παρὰ τὴν καταδίκη τους ἀπ’ τοὺς Ἀμερικανούς, περιπλέκουν τὸ πρόβλημα, καὶ θεωροῦνται ὡς ἀπάντηση στὴν προέλαση τῶν συριακῶν δυνάμεων πρὸς κατάληψη τῆς Ράκκας∙ ἡ Ἄγκυρα γνωρίζει ὅτι, μὲ ἧττα τοῦ χαλιφάτου τὴν Συρία, οἱ Κοῦρδοι ἐλέγχουν τὰ σύνορά της καὶ ἐπιτρέπουν τὸν ἀνεφοδιασμὸ τῶν Κούρδων τῆς Τουρκίας. Τὸ πρόβλημα μεταφέρεται ἐντὸς τῆς Δύσεως, ἐπειδὴ εἶναι δύσκολη, ἂν ὄχι ἀδύνατη, ἡ διεξαγωγὴ μεγάλης ἐκτάσεως χερσαίων ἐπιχειρήσεων τῶν Τούρκων στὴν περιοχή, χωρὶς σοβαρὲς διεθνεῖς προεκτάσεις∙ τὸ ΝΑΤΟ ἔδειξε τὴν πλήρη ἀποστασιοποίησή του ἀπ’ τὴν Τουρκία μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ ρωσικοῦ βομβαρδιστικοῦ τὸν Ὀκτώβριο, ἐνῶ οἱ Ἀμερικανοὶ ὑποστηρίζουν σθεναρὰ τοὺς Κούρδους Συρίας καὶ Ἰράκ. Οὐάσιγκτον καὶ Μόσχα, παρὰ τὶς διαφωνίες τους, γνωρίζουν ὅτι πρέπει νὰ κρατήσουν ἐλεγχόμενες τὶς ἑστίες ἐντάσεως, διότι ὁ κίνδυνος ἐκτροπῆς σὲ ἀνεξέλεγκτες καταστάσεις εἶναι μεγάλος, καὶ ἀποφευκταῖος.