Τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν Ἑλλήνων ἀπ’ τοὺς συνεχεῖς πολέμους ἐπιδίωκε ὁ Ἰσοκράτης μὲ τὸν πανηγυρικό του∙ ἤλπιζε ὅτι θὰ συνέτιζε κάπως τοὺς Ἀθηναίους πρῶτα καὶ μετὰ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, ἀλλὰ ὁ τέταρτος π.Χ. αἰὼν κύλησε μὲ συνεχῆ τὴν ἐμφύλια αἱματοχυσία. «Ἕως δ’ ἂν τὰ μὲν ὁμοίως ὥσπερ πρότερον φέρηται»∙ καλὰ εἶναι νὰ τελειώσει ἡ κατάσταση αὐτή, διότι τὰ μὲν ὁμοίως ὅπως καὶ προηγουμένως γίνονται. «Τὰ δ’ εἰρημένα φαύλως ἔχοντα τυγχάνῃ, πῶς οὐ χρὴ σκοπεῖν καὶ φιλοσοφεῖν τοῦτον τὸν λόγον;» τὰ δὲ γνωστὰ φαίνονται ὅτι εἶναι φαῦλα, γιατὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν μελετήσουμε καὶ νὰ φιλοσοφήσουμε μὲ αὐτὸν τὸν λόγο; «Ὃς ἣν κατορθωθῇ, καὶ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς ἀλλήλους καὶ τῆς ταραχῆς τῆς παρούσης καὶ τῶν μεγίστων κακῶν ἡμᾶς ἀπαλλάξει;» ὁ ὁποῖος ὅταν μελετηθεῖ, καὶ ἀπ’ τὸν μεταξύ μας πόλεμο καὶ ἀπ’ τὰ μεγάλα κακὰ θὰ μᾶς ἀπαλλάξει;