Τὸ ἀδιέξοδο μὲ τοὺς δανειστὲς ἐπιβεβαιώθηκε στὶς Βρυξἐλλες, καθὼς οἱ Εὐρωπαῖοι μὲ εὐγενικὸ τρόπο ζήτησαν τὴν ἐπιτάχυνση τῶν μεταρρυθμίσεων καὶ τὴν ὑποβολὴ συγκεκριμένων προτάσεων γιὰ τὴν ἀξιολόγηση∙ ἡ διαφορὰ στὸν τόνο ὀφείλεται στὴν ἄλλη ἐποχή, ἀλλὰ ἡ παράταση τῶν διαβουλεύσεων δὲν συμφέρει στὴν Ἑλλάδα, ὅταν ἔχει μπροστά της τὸ προσφυγικὸ καὶ τὴν λαϊκὴ ἐξέγερση. Οἱ ὑποχρεώσεις μας εἶναι δεδομένες καὶ ὁ φόβος χρεωκοπίας ἐπανέρχεται, ἀλλὰ ὑπάρχει ἡ κάλυψη τοῦ προγράμματος, ὁπότε εἶναι δυνατὴ ἡ ἐκταμίευση νέας δόσεως, ὅπως καὶ τὸν Ἰούλιο, ἀλλὰ ὄχι μὲ αὐτὴν τὴν κυβέρνηση, ἔχουν βαρεθεῖ μὲ τὶς δικαιολογίες καὶ τὰ ψέμματα∙ ἄλλωστε ἦταν ἐμφανέστατος ὁ τυπικὸς χαρακτῆρας τῶν συναντήσεών του μὲ τοὺς ἡγέτες, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν θερμότητα ἐκείνης τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ μὲ τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη. Ἡ ἐκκρεμότης τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τῆς ἑνοποιήσεως τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἴσως ἀποβεῖ μοιραῖος παράγων στὸν Ναπολεοντίσκο.