Στὴν πρόσφατη ἱστορία τῶν Ἀθηνῶν ἀναφέρεται ὁ Ἰσοκράτης καὶ στὰ λάθη ποὺ ἔκαναν στὸν «Πανηγυρικό» του∙ ἦταν ἀπαραίτητη, κατὰ τὸν φιλόσοφο ἡ ἀναδρομή, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν ἐπανάληψή τους. «Οὐκέτι φευκτέον ταῦτ’ ἐστὶ περὶ ὧν ἕτεροι πρότερον εἰρήκασιν, ἄλλ’ ἄμεινον ἐκείνων εἰπεῖν πειρατέον»∙ καὶ δὲν εἶναι ἀποφευκτέο αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ἄλλοι προηγουμένως ἔχουν ἀναφερθεῖ, ἀλλὰ εἶναι καλύτερον ἐκείνων νὰ προσπαθήσουμε νὰ μιλήσουμε. «Αἱ μὲν γὰρ πράξεις αἱ προγεγενημέναι κοιναὶ πᾶσιν ἡμῖν κατελείφθησαν»∙ διότι οἱ προηγούμενες πράξεις ἔχουν ἀφεθεῖ ὡς κοινὲς ὅλων μας. «Τὸ δ’ ἐν καιρῷ ταύταις καταχρήσασθαι καὶ τὰ προσήκοντα περὶ ἑκάστης ἐνθυμηθῆναι»∙ ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ τὶς κάνατε κατάχρηση καὶ τὶς λεπτομέρειες ἑκάστης καλὰ εἶναι νὰ θυμηθεῖτε. «Καὶ τοῖς ὀνόμασιν εὖ διαθέσθαι τῶν εὖ φρονούντων ἴδιόν ἐστιν»∙ καὶ νὰ ἔχετε καλὴ διάθεση γιὰ τὰ ὀνόματα ὅσων ἔβλεπαν σωστὰ τὰ πράγματα, εἶναι ἴδιον καλοῦ πολίτου.