Ἡ οἰκονομία τῆς Εὐρωζώνης βρίσκεται σὲ φάση σταθεροποιήσεως, κυρίως χάρις στὴν Γερμανία, καὶ παρὰ τὴν ἄσχημη διεθνῆ συγκυρία, λόγῳ τοῦ δημοψηφίσματος στὴν Βρεταννία καὶ τῆς πτώσεως τῶν τιμῶν τοῦ πετρελαίου∙ τὰ ἀρνητικὰ ἐπιτόκια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης διασφαλίζουν ἐπαρκῆ ρευστότητα στὴν ἀγορά, ἐνῶ ἡ μαζικὴ προσφορὰ κεφαλαίων, ὅπως φαίνεται ἀπ’ τὰ ἀρνητικὰ ἐπιτόκια στὰ βραχυπρόθεσμα πολλῶν χωρῶν, ἀλλἀ καὶ στὰ μεσοπρόθεσμα γερμανικὰ ὁμόλογα, διευκολύνουν τὴν δημοσιονομικὴ πολιτικὴ ὅλων τῶν μελῶν τους, πλὴν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ προσφυγικὴ κρίση προκαλεῖ πολλὰ πολιτικὰ προβλήματα στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ δὲν φάνηκε νὰ ἐπηρεάζει τὴν οἰκονομία της, πάλιν πλὴν Ἑλλάδος∙ οἱ ἀνησυχίες γιὰ ἔξοδο τῆς Ἀγγλίας ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση συνοδεύονται ἀπ’ τὴν ἐκροὴ κεφαλαίων καὶ ἐπιχειρήσεων ἀπ’ τὸ Σίτυ πρὸς Φραγκφούρτη, Παρίσι, Μιλάνο. Διαμορφώνεται ἄλλη δυναμικὴ στὴν εὐρωπαϊκὴ κεφαλαιαγορὰ καὶ ἀμφισβητεῖται ἡ πρωτοκαθεδρία τοῦ Λονδίνου ἱστορικὰ γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὸ Βατερλώ.