Ἡ κατάσταση στὴν Ἑλλάδα μὲ χωρισμένες τὶς πόλεις, οἱ δημοκρατικές, ὑπὸ τὴν ἀθηναϊκὴ ἡγεμονία, καὶ ὀλιγαρχικές, ὑπὸ τὴν σπαρτιατική, ἦταν ἡ αἰτία τῶν κακῶν∙ ὁ ἀνταγωνισμὸς τῶν δύο ἐμπόδιζε τὴν ἑνότητά τους. «Τῶν γὰρ Ἑλλήνων οἱ μὲν ὑφ’ ἡμῖν οἱ δ’ ὑπὸ Λακεδαιμονίων εἰσίν»∙ διότι οἱ Ἕλληνες εἶναι χωρισμένοι, οἱ μὲν μαζί μας καὶ οἱ δὲ ὑπὸ τοὺς Λακεδαιμονίους. «Αἱ γὰρ πολιτεῖαι, δι’ ὧν οἰκοῦσιν τὰς πόλεις, οὕτω τοὺς πλείστους αὐτῶν διειλήφασιν»∙ διότι οἱ πολιτεῖες στὶς ὁποῖες κατοικοῦμε ἔτσι διαχειρίζονται τὰ πράγματά τους. «Ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους κοινῇ τι πράξειν ἀγαθόν, πρὶν ἄν τοὺς προεστῶτας αὐτῶν διαλλάξῃ»∙ ὅποιος νομίζει λοιπὸν ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει κάτι καλό, μὲ τὸ νὰ συμφιλιώσει τὶς ἡγέτιδες πόλεις. «Λίαν ἁπλῶς ἔχει καὶ πόρρω τῶν πραγμάτων ἐστίν»∙ εἶναι πολὺ ἁπλοϊκὸς στὴν σκέψη καὶ βρίσκεται μακρυὰ ἀπ’ τὶς πραγματικὲς συνθῆκες τῆς Ἑλλάδος.