Τὸν ἀνταγωνισμὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν Σπαρτιατῶν θεωροῦσε ὡς αἰτία τῶν συμφορῶν στοὺς Ἕλληνες ὁ Ἰσοκράτης∙ εἶχαν διαιρέσει τὸν ἑλληνικὸ κόσμο γιὰ δύο αἰῶνες καὶ τὸν ἕνωσαν μετὰ οἱ Μακεδόνες. «Ἀλλὰ δεῖ τὸν μὴ μόνο ἐπίδειξιν ποιούμενον ἀλλὰ καὶ διαπράξασθαί τι βουλόμενον ἐκείνους τοὺς λόγους ζητεῖν»∙ ἀλλὰ πρέπει κάποιος ὄχι μόνο νὰ τὰ λέει πρὸς ἐπίδειξη ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναζητήσουμε ὅποιον ἐπιθυμεῖ νὰ μετατρέψει σὲ πράξη τοὺς λόγους του. «Οἵ τινες τω πόλη τούτω πείσουσιν ἰσομοιρῆσαι πρὸς ἀλλήλας καὶ τὰς θ’ ἡγεμονίας διελέσθαι»∙ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ πείσουν τὶς δύο πόλεις νὰ αἰσθανθοῦν ἴσες καὶ νὰ μοιράσουν τὶς ἡγεμονίες τους. «Καὶ τὰς πλεονεξίας ἃς νῦν παρά τῶν Ἑλλήνων ἐπιθυμοῦσιν αὑταῖς γίγνεσθαι»∙ καὶ τὶς πλεονεξίες τους τὶς ὁποῖες τώρα τὶς ἐπιθυμοῦν νὰ ἱκανοποιοῦνται ἀπ’ τοὺς Ἕλληνες. «Ταύτας παρὰ τῶν βαρβάρων ποιήσασθαι»∙ αὐτὲς νὰ τὴν ἀναζητήσουν στοὺς βαρβάρους.