Τὸν ἀντίκτυπο καὶ στὶς ὑπόλοιπες χῶρες τῆς Εὐρωζώνης, πέραν τῆς Ἑλλάδος, ἀπ’ τὴν ἀνεξέλεγκτη ροὴ τῶν μεταναστῶν ἐξετάζουν οἱ Εὐρωπαῖοι∙ ἡ γενικὴ διάλυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπ’ τὴν ἀριστερὴ λοιμικὴ καὶ ἡ πλήρης ἀνυποληψία τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀποτελοῦν τὰ κύρια θέματα τῶν εὐρωπαϊκῶν ὑπηρεσιῶν. Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι διαθέτουν τὰ κονδύλια τῶν τριακοσίων ἑκατομμυρίων εὐρὼ στὸν Ἐρυθρὸ Σταυρὸ καὶ στὶς μὴ κυβερνητικὲς ὀργανώσεις γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ ὄχι στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες μας∙ ἄλλωστε καὶ ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΕΒ εἶπε ὅτι, «ζοῦμε τὴν ἀπόλυτη καταιγίδα», τίποτε δὲν δουλεύει, ἐνῶ ὁ κίνδυνος τῶν ἐπιδημιῶν εἶναι πλέον ἄμεσος καὶ κινοῦνται οἱ κοινοτικὲς ὑπηρεσίες γιὰ ἔλεγχό τους. Πέρασαν ἀπ’ τὴν χώρα ἕνα ἑκατομμύριο μετανάστες καὶ κανεὶς δὲν τοὺς ἤλεγξε τοῦ ἐὰν μεταφέρουν κάποιες ἐπιδημίες ἐνδημικὲς στὶς χῶρες τους∙ καλὴ ἡ φιλανθρωπία, ὅπως λένε στὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ ὄχι, «σφάξε μ’ ἀγά μ’ ν’ ἁγιάσω».