Ἡ συνάντηση τῶν Εὐρωπαίων σοσιαλιστῶν ἡγετῶν στὸ Παρίσι τὸ Σάββατο δὲν εἶχε καμμία ἐπιτυχία, διότι δὲν εἶχαν κάτι νέο νὰ προσφέρουν στὴν σημερινὴ κρίση καὶ περισσότερο στὸ προσφυγικό∙ ὁ Φρανσουὰ Ὁλλάντ, κάτω ἀπ’ τὴν πίεση τῶν καταβυθίσεως τῆς δημοτικότητός του καὶ τῆς ἀπώλειας τριῶν ἑδρῶν στὴν ἀναπληρωματικὲς ἐκλογές, θεώρησε τὴν συνάντηση ὡς μέσο προβολῆς του. Ἀπέτυχε, ἐνῶ ὁ γαλλικὸς τύπος τὴν πρόβαλε ἐλάχιστα καὶ μόνο τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Ματτέο Ρέντσι στὴν εἴσοδο τῶν Ἠλυσίων παρουσίασε. Ὁ Ναπολεοντίσκος πέρασε ἀπαρατήρητος, κανένας δὲν τοῦ ἔδωσε σημασία καὶ μόνο μερικὲς εἰκόνες στὴν τηλεόραση τὸν ἔδειξαν στὴν ἄρκη τῆς αἰθούσης∙ πολλοὶ τὸν ἐπέκριναν, κυρίως ἡ ἀριστερὴ πτέρυγά του, τὸ γιατὶ πῆγε.