Τὴν συνεννόηση ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὑπὸ τὴν ἡγεμονία τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν Λακεδαιμονίων, ἐπιδίωκε ὁ Ἰσοκράτης, ἢ καὶ μόνο τῶν Ἀθηνῶν, ἂν καὶ ὑπογράμμιζε τὴν ἀντίδραση κάποιων κύκλων στὸ ἐσωτερικὸ τῶν δύο πόλεων∙ ὁ πόθος τῆς ἑνότητος ἦταν ἔντονος στὸν ἑλληνικὸ κόσμο καὶ τὸν πέτυχε ἡ ἀνάδειξη τῶν Μακεδονίας ὡς ἡγέτιδος δυνάμεως. «Τοῦτο μὲν γὰρ εἰ δεῖ τούτους ἐφ’ ἑκάστῳ τιμᾶσθαι τῶν ἔργων»∙ διότι ἡ ἡγεμονία ἀπαιτεῖ ἀπὸ ὅλους νὰ ἀναγνωρίζεται ὡς ἀναγκαία. «Τοὺς ἐμπειροτάτους ὄντας καὶ μεγίστην δύναμιν ἔχοντας»∙ νὰ τὴν ἀναλάβουν οἱ ἐμπειρότατοι καὶ ἔχοντες τὴν μεγίστη δύναμη. «Ἀναμφισβητήτως ἡμῖν προσήκει τὴν ἡγεμονίαν ἀπολαβεῖν, ἥν περ πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες»∙ ἀναμφοισβήτητα σὲ ἐμᾶς ἀνήκει ἡ ἀνάληψη τῆς ἡγεμονιας, τὴν ὁποία μάλιστα τὴν εἴχαμε προηγουμένως. Ἐννοεῖ τὴν πρώτη ἡγεμονία, μετὰ τὴν νίκη στοὺς μηδικοὺς πολέμους, καὶ τὴν ἀνάδειξη τῶν Ἀθηνῶν, χωρὶς καμμία ἀμφισβήτηση, ὡς κοσμοκράτειρας στὴν Μεσόγειο.