Τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἀθηνῶν πλέκει πλέον ὁ Ἰσοκράτης, μετὰ τὴν εἰσαγωγή του γιὰ τὴν ἀνάγκη ἑνώσεως ὅλων τῶν Ἑλλήνων στὸν πόλεμο κατὰ τῶν Περσῶν∙ ὁ ἀνταγωνισμὸς μεταξὺ Ἀθηναίων καὶ Σπαρτιατῶν εἶχε ὁδηγήσει στὸν Πελοποννησιακὸ πόλεμο καὶ στὸν διχασμὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην»∙ διότι ὁμολογεῖται ὅτι ἡ πόλις μας εἶναι ἀρχαιοτάτη, ἐννοεῖ δὲν εἶχε καταληφθεῖ ἀπ’ τοὺς Δωριεῖς πρὶν ἀπὸ ἑπτὰ αἰῶνες ὅπως ἡ Σπάρτη, καὶ μεγίστη. «Καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην»∙ καὶ πολὺ γνωστὴ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἐξ αἰτίας τῆς πρώτης ἡγεμονίας της μετὰ τοὺς μηδικοὺς πολέμους. «Οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης»∙ ἀφοῦ δὲ ἔχουμε αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις. «Ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι»∙ τότε γιὰ τὶς ἐγγυήσεις αὐτὲς πολὺ περισσότερο τώρα πρέπει νὰ τιμώμεθα ἐμεῖς. Πρόβαλε τὴν Ἀθήνα ὡς ἡγέτιδα τῆς περσικῆς ἐκστρατείας.