Ἡ ἐξαφάνιση τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ ἑορτὴ σχολιάσθηκε ποικιλοτρόπως∙ πρώτη φορὰ πρωθυπουργὸς δὲν παρουσιάζεται στὶς τελετὲς τῆς 25ης Μαρτίου. Οἱ φῆμες εἶναι πολλές, ἀλλὰ ἡ ἀπουσία εἶναι χαρακτηριστικὴ καὶ δείχνει ἀτολμία καὶ δειλία∙ ἔστειλε τὴν Αἰγυπτία μὲ μαντήλα –μᾶλλον γιὰ νὰ τιμήσει τὸν Ἰμπραήμ, ὅπως τοὺς Τζιχαντιστές-, μὲ διάφορες δικαιολογίες καὶ τοὺς προπαγανδιστὲς τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἐν πομπῇ ἀλλὰ λέξη γιὰ Τουρκία στὸ μήνυμά του. Ἂν ἰσχύουν ὅσα προβάλλουν, τότε ἄλλες μαθήτριες εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ παρελάσουν μὲ μεγάλο σταυρὸ ἢ καὶ μαντῆλι τῆς γιαγιᾶς τους. Ἡ οὐσία ὅμως εἶναι ἄλλη∙ ἐπιχειροῦν τὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινῆς γνώμης ἀπ’ τὸ κυνηγητὸ τῶν ὑπουργῶν καὶ βουλευτῶν τους μὲ τὶς πέτρες…