Τὰ κριτήρια ἀξιολογήσεως τῆς καθημερινῆς πρακτικῆς τῶν πολιτῶν, τόσο κατὰ τὸν πόλεμο ὅσο καὶ κατὰ τὴν εἰρήνη, θέτει ὁ Ἰσοκράτης πρὸς τοὺς συμπολῖτες του∙ τὴν ἰσχυροποίηση τῆς δευτέρας ἀθηναϊκῆς ἡγεμονίας ἐπιδίωκε, γιὰ τὴν πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὸν πόλεμο κατὰ τῶν Περσῶν. «Ἀνάγκη δὲ προαιρεῖσθαι τῶν εὐεργεσιῶν μὴ διὰ μικρότητα διαλαθούσας καὶ κατασιωπηθείσας»∙ εἶναι δὲ ἀνάγκη νὰ ἀναδείξουμε τὰ πλεονεκτήματα τὰ ὁποῖα διὰ μικρότητα ἔχουν ξεχασθεῖ καὶ ἀποσιωπηθεῖ. «Ἀλλὰ τὰς διὰ τὸ μέγεθος ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων καὶ πάλαι καὶ νῦν καὶ πανταχοῦ καὶ λεγομένας καὶ μνημονευομένας»∙ ἀλλὰ ὅσα γιὰ τὸ μέγεθός τους καὶ παλαιότερα καὶ τώρα καὶ παντοῦ καὶ τὰ ἀναγνωρίζουν καὶ τὰ μνημονεύουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἤθελε ἀνυψῶσαι τὸ φρόνημα τῶν συμπολιτῶν του καὶ νὰ τοὺς καταστήσει καὶ πάλι τολμηροὺς καὶ ριψοκίνδυνους, ὅπως οἱ προπάπποι τους τέσσερες γενιὲς πρίν∙ ἡ πολιτικὴ πρακτικὴ τῶν Ἀθηναίων ὅμως εἶχε ἀλλάξει.