Τὰ φαινόμενα τοῦ κυνηγητοῦ τῶν ὑπουργῶν καὶ κυβερνητικῶν βουλευτῶν μὲ τὶς πέτρες γενικεύονται πλέον, χωρὶς καμμία ἐξαίρεση, ὅπου ἀκούγεται ὅτι παρουσιάζεται κάποιος μαζεύονται ὡς διὰ μαγείας ὅσοι βρίσκονται στὴν περιοχὴ καὶ ἀποδοκιμάζουν∙ τὸ φαινόμενο ἔχει καταθορυβήσει τὸ Μέγαρο Μαξίμου καὶ ὁ Ναπολεοντίσκος δείχνει ὅτι πατάει σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Γνωρίζουν ὅτι ὁ κομματικὸς μηχανισμὸς ἔχει ἀποδιαλυθεῖ πλήρως, ἀφοῦ καὶ στὶς συνεδριάσεις τῶν ἀνωτάτων ὀργάνων, ὅπως τῆς Πολιτικῆς Γραμματείας, δύσκολα μαζεύεται ἡ πλειοψηφία καὶ ὁ πρόεδρός τους μιλάει μπροστὰ στοὺς ἄνδρες τῆς ἀσφαλείας∙ ἔχουν συνηθίσει ἄλλωστε αὐτοί, διότι τρῶνε καὶ τὶς περισσότερες κατὰ τὶς διαμαρτυρίες τοῦ κόσμου. Γνωρίζουν ὅτι, ὅσο κι ἂν ἡ διαπλοκὴ σκεπάζει τὶς ἐκδηλώσεις αὐτές, ὁ πολὺς κόσμος τὶς συζητάει καὶ φανερώνει τὴν ἱκανοποίησή του, διότι δὲν βλέπει διέξοδο μὲ τὴν κυβέρνηση αὐτή∙ τὸ συμπέρασμα αὐτὸ εἶναι γενικὸ στοὺς πολιτικοὺς καὶ διπλωματικοὺς κύκλους καὶ ἀποτελεῖ κοινὸ μυστικὸ στὴν Ἀθήνα καὶ στὶς εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες. Ἄλλωστε γίνονται καὶ οἱ σχετικὲς κρούσεις γιὰ τὸ μεταβατικὸ σχῆμα, διότι ἐλάχιστοι πιστεύουν ὅτι εἶναι σὲ θέση ὁ πρωθυπουργὸς νὰ ὁλοκληρώσει τὴν ἀξιολόγηση καὶ νὰ περάσει ἀπ’ τὴν Βουλὴ τὰ σχετικὰ νομοσχέδια∙ ἡ Κοινοβουλευτική του Ὁμάδα μοιάζει σκορποχῶρι, λένε στοὺς διαδρόμους τοῦ Κοινοβουλίου οἱ παλιοὶ παρατηρητές.
Ἡ ἑνοποίηση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν εἶναι τὸ πιὸ δύσκολο θέμα, ὁπωσδήποτε καὶ δυσκολώτερο κι ἀπ’ τὸ μεναστευτικό∙ οἱ Εὐρωπαῖοι παίρνουν ἤδη στὰ χέρια τους τοὺς σχετικοὺς μὲ τὴν τρομοκρατία καὶ τοὺς δουλέμπορους φακέλους καὶ τρίβουν τὰ μάτια τους. Πῶς γίνεται νὰ μὴν ἔχουν συλληφθεῖ παρὰ μόνο ἐννέα διακινητὲς τὸ 2015 μὲ 850000 μετανάστες καὶ νὰ ἔχουν πλημμυρίσει μὲ ἀκτιβιστὲς καὶ ἄλλους δῆθεν μέλη μὴ κυβερνητικῶν ὀργανώσεων ποὺ καθοδηγοῦν τοὺς δυστυχισμένους, σὲ ἀνοικτὴ συνεργασία μὲ ἄλλους στὴν Τουρκία ἢ καὶ βαθύτερα στὴν Συρία; γιατὶ ἡ κυβέρνηση ἀγνόησε τὶς εἰδοποιήσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν γιὰ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα ἐπὶ ἕναν χρόνο καὶ τὰ ἄφησε νὰ ἁλωνίζουν στοὺς καταυλισμούς; Αὐτὰ καὶ ἄλλα ἐρωτήματα καλεῖται νὰ ἀπαντήσει τὸ ὑπουργεῖο Δημοσίας Τάξεως καὶ ἡ ΚΥΠ, ἀλλὰ ὅλο καθυστεροῦν, ὅπως καὶ γιὰ τὶς σχέσεις κυβερνητικῶν στελεχῶν μὲ τρομοκράτες, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐνόπλους κουκουλοφόρους τῶν Ἐξαρχείων∙ στὸ Ἄμστερνταμ κυκλοφοροῦν φῆμες ὅτι δὲν συνεργάζεται ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση καὶ ὅτι ἀποκρύπτει στοιχεῖα. Τὸ πρόβλημα ἔχει καὶ τὶς ἐσωκομματικὲς διαστάσεις∙ αὐτὰ κυκλοφοροῦν στὰ στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὰ περισσότερα διερωτῶνται γιὰ τὸ ποιοὺς ἔχουν δίπλα τους∙ ἀκοῦν διάφορα, ὡς συνήθως φουσκωμένα στὶς περιπτώσεις αὐτές, καὶ κουμπώνονται, διότι δὲν ξέρουν τὸ τί θὰ ἀντιμετωπίσουν, ὅταν ζοῦν μάλιστα καὶ τὶς συνθῆκες διαλύσεως τοῦ κόμματος.
Ἡ ἀξιολόγηση ἔρχεται μὲ πρωτοφανῆ φοροκαταιγίδα, μπροστὰ στὴν ὁποία τὰ δύο προηγούμενα μνημόνια ἦταν γυναικεῖο χάδι∙ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι βαθαίνει ἡ ὕφεση, ἡ ἀγορὰ παραμένει νεκρὴ καὶ ἔχουν ἀρχίσει οἱ ματαιώσεις τουριστικῶν κρατήσεων στὰ νησιὰ τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα καὶ πρωτεύουσα, ἐνῶ γίνονται σκέψεις γιὰ ἐξαίρεση τοῦ Πειραιῶς ἀπ’ τὶς κρουαζιέρες. Ἡ ἐσκεμμένη ἢ μή, ἔχει δευτερεύουσα σημασία πλέον καὶ ἀφορᾶ τὴν στιγμὴ τοῦ καταλογισμοῦ τῶν εὐθυνῶν ἡ διερεύνησή της, πλημμυρίδα τῆς χώρας μὲ μετανάστες φέρει ἤδη ἁπτὰ ἀποτελέσματα∙ ἔκλεισαν τὴν Ἀμυγδαλέζα, ἄνοιξαν τὰ σύνορα καὶ ἀπειλοῦσαν τοὺς Εὐρωπαίους μὲ τοὺς μετανάστες. Αὐτὸ ἔγινε καὶ τώρα δηλώνουν ὅτι ἦταν προσωπικὴ πολιτικὴ τῆς γριᾶς, ἀλλὰ ὁ πρωθυπουργὸς ποὺ ἦταν; «ἁπλῶς προήδρευε»; Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσυνης τῶν ἐπενδυτῶν εἶναι τὸ ἀπαραίτητο πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς ἀγορᾶς, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο μὲ τὴν σημερινὴ κυβέρνηση, διότι κανεὶς δὲν πιστεύει πλέον τὶς ἀνακοινώσεις της∙ εἶναι χαρακτηριστικὸ παράδειγμα οἱ ὑπουργικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴν λειτουργία τῶν μεταλλείων χρυσοῦ στὶς Σκουριὲς καὶ γιὰ τὴν ἔναρξη τῶν ἐπενδύσεων στὸν Κάβο Σίδερο τῆς Σητείας. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐλήφθησαν, μετὰ ἀπὸ πιέσεις τῶν δανειστῶν, διότι διαφορετικὰ δὲν κλείνει ἡ ἀξιολόγηση, ἀλλὰ πέρασαν σχεδὸν ἀπαρατήρητες ἀπ’ τοὺς ἐπενδυτές, δὲν πιστεύουν στὰ μάτια τους αὐτοί…
Ἡ ἀποδιοργάνωση τοῦ κράτους συμπληρώνει τὴν εἰκόνα τῆς διαλύσεως τῆς χώρας∙ οἱ μειώσεις στοὺς μισθοὺς τῶν ὑπαλλήλων εἶναι συνεχεῖς καὶ ὅλοι τους σχεδὸν προστρέχουν στοὺς παπποῦδες καὶ στὶς γιαγιάδες γιὰ νὰ καλύψουν τὰ ἔξοδα∙ βλέπουν ὅτι ἔρχονται νέες περικοπὲς καὶ ἐξεγείρονται, ὅταν μάλιστα ψήφισαν δύο φορὲς τὸν ΣΥΡΙΖΑ διότι τοὺς εἶχε ὑποσχεθεῖ τουλάχιστον τὴν ἀποκατάσταση τῶν ἀπωλειῶν τους. Τώρα βρίσκονται σὲ κατάσταση ἀπογνώσεως, μὲ τὴν ἀδυναμία καλύψεως τῶν ἀναγκῶν τῶν παιδιῶν τους καὶ τῶν νοσηλευτικῶν δαπανῶν τῶν γονέων τους, διότι στὰ νοσοκομεῖα πρέπει νὰ πᾶνε μὲ φάρμακα καὶ φαγητά, διαφορετικὰ δὲν τοὺς δέχονται∙ ἀπέναντι σὲ αὐτὰ ἔχουν καὶ τὴν πλήρη κομματικοποίηση τοῦ κράτους, τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ κόμματος νὰ προάγονται καὶ νὰ διορίζονται σὲ καίριες καὶ προσοδοφόρες θέσεις. Φυσικὸ εἶναι νὰ μὴν ἔχουν ὄρεξη γιὰ δουλειὰ ἢ νὰ τὴν βλέπουν σὰν ἀγγαρεία, ὅπως καὶ τὴν κατήντησαν τὰ δύο πρῶτα μνημόνια καὶ τὸ τρίτο χειρότερα∙ ἡ κατάσταση δὲν ἀλλάζει μὲ αὐτὴ τὴν κυβέρνηση, εἶναι ἀπαραίτητη ἄλλη πνοὴ καὶ μετάδοση αἰσιοδοξίας στοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους καὶ στὸν ὑπόλοιπο πληθυσμό. Ὁ Ναπολεοντίσκος καὶ ἡ συντροφιά του ἐπέτυχαν ἕνα καὶ μόνο πρᾶγμα, τὴν ἐξάντληση τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ κόσμου σὲ ἐλάχιστο χρόνο, ὅσο καμμία ἄλλη κυβέρνηση∙ δὲν ἔχει κλείσει ἑξάμηνο ἀπ’ τὶς ἐκλογὲς καὶ δὲν μποροῦν νὰ κυκλοφορήσουν στοὺς δρόμους.
Οἱ λαοὶ δὲν χάνονται καὶ μάλιστα οἱ λαοὶ μὲ μακρὲς ἱστορικὲς ρίζες καὶ οὐσιαστικὴ συνεισφορὰ στὸν παγκόσμιο πολιτισμό∙ οὔτε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δείχνει συμπτώματα οὐσιαστικῆς παρακμῆς, παρὰ τὴν περυσινὴ ψῆφο του δύο φορές, ἀλλὰ μὲ ἐλάχιστη πλειοψηφία, διότι ἡ ἀποχὴ ἦταν ὁ πρωταγωνιστής. Ἔχει περάσει κι ἄλλες φορὲς παρόμοιες κρίσεις, ἔστω κι ἂν αὐτὴ ἦταν ἀπ’ τὶς χειρότερες, διότι ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς τριακονταπενταετοῦς ἐπιχειρήσεως ἀφελληνισμοῦ τοῦ τόπου∙ στὴν ἱστορία δὲν θὰ καταγραφεῖ ἡ πιστὴ ὀπαδὸς τοῦ Ἰμπραχήμ, ἀλλὰ οἱ Εὐέλπιδες μὲ τὸ «Μακεδονία ξακουστὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα…». Ἡ μεταστροφὴ τοῦ λαοῦ εἶναι ἐμφανέστατη, ὄχι μόνο στὴν διαρροὴ ἀπ’ τὸν ΣΥΡΙΖΑ καὶ στὴν καταπόντιση τῆς δημοτικότητος τοῦ Ναπολεοντίσκου στὴν τέταρτη καὶ πέμπτη θέση τῶν ἀρχηγῶν, παρὰ τὶς χαλκεύσεις τῶν δημοσκοπήσεων, ἀλλὰ στὴν δραστηριοποίηση τῶν ἀναποφασίστων∙ στὶς γειτονιές, στὶς πλατεῖες καὶ στὰ καφενεῖα εἶναι ἐμφανέστατη ἡ παρουσία ὅσων λένε στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ὅτι εἶχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ὡς συνέχεια τῆς ἀριστερᾶς, ἢ εἶχαν κάνει ἀποχή, ἀλλὰ τώρα ἐπιλέγουν τὴν Νέα Δημοκρατία. Οἱ παλαιότεροι θυμοῦνται παρόμοιες τάσεις μόνο στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1974, ἀλλὰ καὶ ἡ σημερινὴ κυβέρνηση θυμίζει τὴν τελευταία τῆς χούντας∙ ἔτσι καὶ τότε ἔψαχναν γιὰ πρωθυπουργὸ καὶ ὑπουργοὺς καὶ δὲν εὕρισκαν κανέναν. Εἶχαν χαθεῖ ὅλοι τους, ὅπως τώρα ὁ Ναπολεοντίσκος.