Ἡ Ἀττικὴ εἶναι προικισμένη μὲ θεϊκὲς δωρεές, γράφει ὁ Ἰσοκράτης, μὲ πρώτη ἐκείνη τῆς θεᾶς Δήμητρας, ὅταν τὴν ὑποδέχθηκαν στὴν Ἐλευσίνα ὁ Κελεὸς καὶ ἡ Μετάνειρα∙ τότε τοὺς δίδαξε τὴν καλλιέργεια τῶν σιτηρῶν καὶ τοὺς ἀπήλλαξε ἀπ’ τὴν κατάσταση τοῦ θηρίου. «Καὶ τὴν τελετήν, ἧς οἱ μετασχόντες περί τε τῆς τοῦ βίου τελευτῆς καὶ τοῦ σύμπαντος αἰῶνος ἡδίους τὰς ἐλπίδας ἔχουσιν»∙ καὶ τὴν τελετὴ τῶν Ἐλευσινείων μυστηρίων, στὴν ὁποία ὅσοι συμμετέχουν γιὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους καὶ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου ἔχουν εὐχάριστες ἐλπίδες. «Οὕτως ἡ πόλις ἡμῶν οὐ μόνον θεοφιλῶς ἀλλὰ καὶ φιλανθρώπως ἔσχεν»∙ ἔτσι ἡ πόλη μας ὄχι μόνο θεοφιλῶς ἀλλὰ καὶ φιλανθρώπως διαβιοῦσε. «Ὥστε κυρία γενομένη τοσούτων ἀγαθῶν οὐκ ἐφθόνησε τοὶς ἄλλοις, ἀλλ’ ὧν ἔλαβεν ἅπασι μετέδωκεν»∙ ὥστε ὅταν ἔγινε κυρία τόσων ἀγαθῶν δὲν ζήλεψε τὶς ἄλλες, ἀλλὰ ὅσα ἔλαβε ὅλα τὰ ἔδιδε.