Τὴν ἀνάγκη τῆς ἐπιστροφῆς στὶς πολιτικὲς ἀξίες τῶν παππούδων τους ὑπογραμμίζει ὁ Ἰσοκράτης στὶς παραινέσεις του πρὸς τοὺς συμπολῖτες του στὸν «Πανηγυρικόν» του∙ ἀποδείκνυε ὅτι ἦταν πρόβλημα ἤθους καὶ νοοτροπίας, διότι εἶχαν πάψει νὰ εἶναι ἐνεργοὶ πολῖτες. «Ἔπειτ’ οὐ μόνον ἐνταῦθα καταφυγεῖν ἔχομεν, ὅτι τὸν λόγον καὶ τὴν φήμην ἐκ πολλοῦ παρειλήφαμεν»∙ ἔπειτα δὲν πρέπει μόνο στὶς ἀρχὲς αὐτὲς νὰ προσφύγουμε, διότι ἔχουμε γνωρίσει ἀπὸ παλιὰ τὴν σημασία καὶ τὴν ἀξία τους. «Ἀλλὰ καὶ σημείοις μείζοσιν ἢ τούτοις ἔστιν ἡμῖν χρήσασθαι περὶ αὐτῶν»∙ ἀλλὰ καὶ περισσότερα πράγματα ἀπὸ ὅσα μᾶς λένε οἱ ἀρχὲς αὐτὲς πρέπει νὰ κάνουμε τώρα γιὰ τὴν καλύτερη ἐφαρμογή τους. Ἔλεγε ὁ φιλόσοφος ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νὰ προσαρμόσουν στὶς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς τὶς ἀρχὲς τῆς ἀκμῆς τῆς ἀθηναϊκῆς δημοκρατίας∙ οἱ Ἀθηναῖοι ὅμως εἶχαν πάψει νὰ εἶναι ἐνεργοὶ πολῖτες καὶ εἶχαν γίνει ἀπράγμονες καὶ ἀχρεῖοι.