Στὸ Παρίσι γενικεύονται οἱ διαδηλώσεις τῶν φοιτητῶν καὶ μαθητῶν, μὲ ὁλονύκτιες μάλιστα συγκεντρώσεις στὴν πλατεῖα Ρεπουμπλὶκ καὶ ἄλλες πλατεῖες∙ ἀφορμὴ εἶναι ὁ νέος ἐργασιακὸς νόμος, γιὰ τὴν φιλελευθεροποίηση τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων, ἀλλὰ αἰτία εἶναι ἡ γενικώτερη δυσαρέσκεια κατὰ τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς. Στὶς πλατεῖες ὀργανώνονται συζητήσεις καὶ ἀντεγκλήσεις νεαρῶν καὶ μεγαλυτέρων γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα καὶ θυμίζουν σὲ πολλὰ τὶς πρῶτες μέρες τοῦ Γαλλικοῦ Μάη∙ ἡ σοσιαλιστικὴ κυβέρνηση δείχνει ὅτι τὰ ἔχει χαμένα καὶ δὲν δύναται ἀντιμετωπίσαι τὶς συνθῆκες ἐξεγέρσεως τοῦ γαλλικοῦ λαοῦ. Ἤδη τὸ νέο κόμμα τοῦ Ἐμμανουὲλ Μακρὸν φαίνεται ὅτι ἔχει ἀπήχηση καὶ ἴσως ἀποτελέσει ἐναλλακτικὴ λύση γιὰ τὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς σὲ ἕναν χρόνο∙ ἀλλὰ δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι εἶναι εὔκολη ἡ μεταστροφὴ τῆς κοινῆς γνώμης.