Στὸν Φρανσουὰ Ὁλλὰντ προσέτρεξε παρακλητικὸς ὁ Ναπολεοντίσκος, γιὰ νὰ ζητήσει βοήθεια ἀπέναντι στὸ ἀδιέξοδο τῆς χώρας σὲ ἀξιολόγηση καὶ προσφυγικό∙ ἀλλὰ ὁ Γάλλος πρόεδρος τήρησε σαφεῖς ἀποστάσεις καὶ ζήτησε τὴν ἐκπλήρωση τῶν ἐκ τοῦ τρίτου μνημονίου ὑποχρεώσεών του, ἀλλὰ καὶ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς μηχανισμοὺς γιὰ τὸ προσφυγικό. Τὴν γαλατικὴ εὐγένεια ἐπιστράτευσε καὶ πάλι, ἔστω κι ἂν δὲν ἀντιλήφθηκε σωστὰ ὁ πρωθυπουργὸς τὶς ἐπισημάνσεις του, γιὰ αὐστηρὸ ἔλεγχο καὶ πλήρη καταγραφὴ τῶν μεταναστῶν, ἐπιμένοντας στὴν ἀποτροπὴ τῆς διεισδύσεως τρομοκρατῶν∙ ἡ διπλωματικὴ γλῶσσα λέει πολλὰ μὲ λίγα λόγια καὶ ἐννοεῖ περισσότερα. Τὴν ἄρνηση τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν, γιὰ τὶς σχέσεις κυβερνητικῶν στελεχῶν μὲ τρομοκράτες, ἐννοοῦσε ὁ Γάλλος πρόεδρος.