Ἡ ἄντληση πιστώσεων ἀπ’ τὸ σχέδιο Γιοῦνκερ -315 δις εὐρὼ μὲ προπτικὲς ἑνὸς τρις-εἶναι μηδὲν ἀπ’ τὴν κυβέρνηση τοὺς δεκαπέντε μῆνες ἐξουσίας της, ἐντὸς δεκαπέντε μηνῶν∙ ἀντιθέτως, κατὰ τὸν Μαργαρίτη Σχοινᾶ, οἱ αἰτήσεις τῶν ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων εἶναι οἱ περισσότερες τῶν ἑταίρων καὶ ἡ Ἐπιτροπὴ ἐξετάζει τρόπους ἱκανοποιήσεώς τους παρακάμπτοντας τὰ ἐμπόδια τῆς κρατικῆς γραφειοκρατίας. Οἱ ἐκτιμήσεις εἶναι ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ εἰσπράξει ἡ χώρα μερικὰ δις τουλάχιστον αὐτοὺς τοὺς μῆνες, ἂν ἡ κυβέρνηση ἐνδιαφερόταν τὸ ἐλάχιστο καὶ δὲν πρόβαλε συνεχῆ ἐμπόδια∙ θὰ ἀποτελοῦσαν αὐτά, πιστεύουν στὶς Βρυξέλλες, ἐφαλτήριο γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας, ἐνῶ οἱ ἐπιχειρηματίες ὑποστηρίζουν ὅτι γίνονται ἐσκεμμένα. Ἀναφέρουν μάλιστα τὴν χρεωκοπία τῆς «Ἠλεκτρονικῆς» ὀφείλεσθαι στοὺς τραπεζικοὺς ἐλέγχους, μὲ ἀποπνικτικὴ πιστωτικὴ ἀσφυξία τῆς ἀγορᾶς.