Οἱ πρῶτες ἑλληνικὲς ἀποικίες ἔγιναν χωρὶς ἰδιαίτερους κινδύνους οἱ περισσότερες, διότι δὲν ὑπῆρχαν ἀπέναντί τους ὀργανωμένες πολιτεῖες ὡς ἀντίστασή τους∙ τοὺς προκλασικοὺς αἰῶνες ἔγινε ἡ μεγάλη ἀποικιακὴ ἐξάπλωση τῶν Ἑλλήνων στὴν Μεσόγειο. «Οὐ γὰρ αὐτοὺς ἔδει κτωμένους χώραν διακινδυνεύειν»∙ δὲν εἶχαν νὰ διακινδυνεύσουν οἱ ἄποικοι ὅταν κατελάμβαναν τὴν χώρα. «Ἀλλ’ εἰς τὴν ὑφ’ ἡμῶν ἀφρορισθεῖσαν, εἰς ταύτην οἰκεῖν ἰόντας»∙ ἀλλὰ σὲ ὅποια τοὺς ὁρίζαμε, σὲ αὐτὴν πήγαιναν καὶ κατοικοῦσαν. «Καίτοι τίς ἂν ταύτης ἡγεμονίαν ἐπιδείξειεν ἢ πατριωτέραν»∙ καίτοι ποιὸς θὰ διεκδικοῦσε τὴν ἡγεμονία τῆς ἀποικίας ἢ τὸν πατριωτισμό της. «Τῆς πρότερον γενομένης πρὶν τὰς πλείστας οἰκισθῆναι τῶν Ἑλληνίδων πόλεων»∙ ἡ ὁποία ἱδρύθηκε πρὶν νὰ συνοικισθοῦν οἱ περισσότερες τῶν Ἑλληνίδων πόλεων. «Ἢ μᾶλλον συμφέρουσαν, τῆς τοὺς μὲν βαρβάρους ἀναστάτους ποιησάσης»∙ ἢ ἦταν μᾶλλον συμφέρουσα, ἐπειδὴ προκαλοῦσε ἀναστάτωση στοὺς βαρβάρους. «Εἰς τοσαύτην εὐπορίαν προαγαγούσης;» διότι τόση εὐπορία ἔφερνε;