Ἡ ἀναφορὰ στὴν σοφία τῶν προγόνων μας προϋποθέτει καλὴ γνώση τῆς γραμματείας μας καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ κορυφαίους πολιτειακοὺς παράγοντες∙ ὁ Πλάτων ἀναφέρεται στὴν ρήση τοῦ Πρωταγόρου, «πάντων χρημάτων μέτρων ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστι, τῶν δὲ μὴ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν», στὸν «Θεαίτητο», στὴ συζήτηση γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθοῦς γνώσεως. Λέει ὅτι, «γιὰ ὅλα τὰ πράγματα εἶναι κριτήριο, μέτρο, ὁ ἄνθρωπος, γιὰ τὰ ὄντα τὸ πῶς εἶναι, καὶ γιὰ τὰ μὴ ὄντα τὸ πῶς δὲν εἶναι». Δηλαδή, θέτει κριτήριο τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία, τὴν πολιτεία καὶ τοὺς θεσμούς της∙ τὸ χρῆμα εἶναι τὸ πρᾶγμα, τὸ πᾶν ποὺ περιβάλλει τὸν ἄνθρωπο, ὑπαρκτὸ ἢ ἀνύπαρκτο, φανταστικό.