Τὸ τέταρτο μνημόνιο ἔγινε ἀποδεκτὸ ἀπ’ τὴν ἀριστερὴ κυβέρνηση, μὲ τὴν ὑποβολὴ τῶν προτάσεων γιὰ τὸν προληπτικὸ μηχανισμό∙ ὁ Ναπολεοντίσκος προσπάθησε νὰ διανείμει τὴν εὐθύνη τῆς ἀποδοχῆς καὶ στοὺς ἄλλους ἀρχηγούς, μὲ τὴν δῆθεν ἐνημέρωσή τους, ἀλλὰ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἦταν ἀπόλυτος, δὲν χρειάζονται θριαμβολογίες, παράδοση ἄνευ ὅρων εἶναι. Ἡ ἀντοχὴ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας εἶναι τὸ πρόβλημα, διότι ἡ ὕφεση θὰ ἐπιδεινωθεῖ καὶ ἡ ἀνεργία ἐπίσης, μὲ τὴν ἐπιβολὴ τῆς φοροκαταιγίδας καὶ τὶς περικοπὲς μισθῶν καὶ συντἀξεων∙ ἤδη ἐπαναλήφθησαν οἱ προπηλακισμοὶ ὅσων κυβερνητικῶν βουλευτῶν τόλμησαν νὰ ἐμφανισθοῦν δημοσίᾳ κι ἕπεται ἡ συνέχεια… Ἡ ἀγορὰ παραμένει νεκρή, ἐνῶ οἱ τραπεζικοὶ ἔλεγχοι εἶναι ἄγνωστο τὸ πότε θὰ ἀρθοῦν πλέον.