Ὡς ἀπόδειξη τῆς πολιτικῆς συνοχῆς της θεωρεῖται γιὰ τὴν Εὐρωζώνη ἡ ἀρχικὴ συμφωνία μὲ τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν ἀξιολόγηση καὶ τὸ χρέος∙ οἱ Εὐρωπαῖοι ἔδειξαν τὴν ἀλληλεγγύη τους, ὅπως εἶχαν κάνει καὶ τὸν Νοέμβριο 2012, διότι ἐφαρμογὴ τῶν ἀποφάσεων ἐκείνων εἶναι ἡ προχθεσινὴ συμφωνία. Ταυτοχρόνως ἀπέκτησαν τὴν ἀπαραίτητη ὀχύρωση γιὰ τὴν ἄμυνά τους στὴν περίπτωση Brexit τὸν Ἰούνιο, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τοῦ τρομοκρατικοῦ∙ δὲν ἤθελαν μὲ κανέναν τρόπο νὰ ἔχουν ἀνοικτὰ προβλήματα καὶ μὲ τὸν Ναπολεοντίσκο σὲ ἀνοικτὴ γραμμὴ μὲ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους καὶ τοὺς Τζιχαντιστές. Τὸ πρῶτο βῆμα ἔγινε κι ἀπομένουν τὰ ὑπόλοιπα, ἡ ὁριστικοποίηση τῶν ἀποφάσεων καὶ ἡ ἐφαρμογή τους∙ αὐτὸ ὅμως εἶναι ὑπόθεση τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, καὶ δὲν εἶναι καθόλου σίγουροι ὅτι ἔχει τὴν δυνατότητα ἐκπληρώσεώς της. Στὶς ἄλλες χῶρες, τὸ παραμύθι τῆς ἀριστερῆς κυβέρνησης, ὅπως στὴν Ἱσπανία, ἔχει ξεφτίσει.