Ἡ κυβέρνηση τοῦ Ναπολεοντίσκου μένει στὴν ἱστορία, ὄχι μόνο ὡς ἡ χειρότερη στὴν μεταπολεμικὴ ἐποχή, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐκείνη μὲ μοναδικὴ ἐπιτυχία τὴν ἐξαθλίωση ὄλων τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ἐπιβολὴ δύο μνημονίων σὲ δεκαπέντε μῆνες∙ καὶ ὅλα αὐτὰ ἦταν ἀποκλειστικὸ δικό της ἔργο, διότι ἡ Ἑλλὰς ἔβγαινε ἀπ’ τὰ μνημόνια καὶ τὴν κρίση στὸ τέλος τοὺ 2014, ἀρκεῖ νὰ συνέχιζε τὸ πρόγραμμα τῆς κυβερνήσεως τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ. Τὸ τρίτο μνημόνιο εἶναι ὕψους 86 δις εὐρὼ καὶ τὸ τέταρτο δώδεκα, χωρὶς καμμία ἐλπίδα ἐξόδου ἀπ’ τὴν κρίση∙ φαίνεται ὅμως ὅτι κάτι ἄλλο σκέπτονται στὸ Μέγαρο Μαξίμου, διότι τὸ θαῦμα τῆς ἐπιτυχίας ἐξανεμίστηκε καὶ προετοιμάζονται γιὰ τὴν ἀπόδραση.