Στὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ σημειώθηκαν ριζικὲς ἀλλαγὲς στὴν πολιτική της δυναμική, μὲ τὴν καθαίρεση τῆς Ντίλμα Ρουσσὲφ στὴν Βραζιλία καὶ τὴν ἐκρηκτικὴ κοινωνικὴ ἀναταραχὴ στὴν Βενεζουέλα∙ ὁ Μισὲλ Τέμερ μᾶλλον ἐγκαταλείπει τοὺς ΒΡΙΚΣ καὶ στρέφεται πρὸς τὴν ἀποκατάσταση κανονικῶν σχέσεων μὲ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, ὅπως ἔκανε στὴν Ἀργεντινὴ ὁ νέος πρόεδρος ὁ ὁποῖος καὶ παραπέμπει γιὰ διαφθορὰ τὴν προκάτοχό του. Ἡ στροφὴ πρὸς τὴν ἀριστερὰ βαίνει πρὸς τὸ τέλος της μᾶλλον, ἐνῶ καὶ Μόσχα, Πεκῖνο καὶ Νέο Δελχὶ ἀναγνωρίζουν τὴν κατάσταση καὶ προσαρμόζονται πρὸς τὰ νέα δεδομένα∙ ἤδη οἱ ὑπουργοί τους Ἐξωτερικῶν ἔχουν χαράξει ἄλλη πολιτική, μὲ κέντρο τὴν τριμερῆ τους συνεργασία, ὡς ἄλλου πόλου ἕλξεως ἀπέναντι στὴν ἀμερικανικὴ ἡγεμονία. Ἡ ἀναμέτρηση θὰ κριθεῖ στὸν οἰκονομικὸ τομέα περισσότερο, καθὼς στὸν στρατιωτικὸ ἔχει ἤδη χάσει ἡ Δύση στὴν Συρία∙ οἱ εὐρύτερες προεκτάσεις τοῦ πολέμου αὐτοῦ μετροῦν στὴν διεθνῆ σκηνή.