Ἡ προβολὴ τῶν παρατεταμένων συζητήσεων γιὰ τὸ χρέος ὡς κρίσιμο θέμα, χωρὶς οὐσιαστικὸ ἀντικείμενο ὅμως, διότι ἄλλο εἶναι τὸ πρόβλημα, στὴν πράξη θεωρεῖται, ἀπ’ τοὺς ἑλληνικοὺς καὶ εὐρωπαϊκοὺς κύκλους, ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν ὑπονόμευση τῆς ἀνακάμψεως τῆς οἰκονομίας∙ ἡ συζήτηση γιὰ ρύθμιση τοῦ χρέους θὰ ἀρχίσει τὸ 2018 καὶ ἀφοῦ ὁλοκληρωθεῖ τὸ τρέχον πρόγραμμα, ἀλλὰ ἡ ὕφεση τρέχει μὲ 1,3% ρυθμὸ τὸ πρῶτο τρίμηνο καὶ δὲν προβλέπεται ἀντιστροφὴ τῆς τάσεως τουλάχιστον στὸ δεύτερο, διότι ἔχει μειωθεῖ σημαντικὰ ἡ ἐσωτερικὴ κατανάλωση, ἐνῶ ἡ φοροκαταιγίδα θὰ ἐπιφέρει τὴν περαιτέρω συρίκνωσή της. Ἄλλωστε ἡ προσφυγὴ στὴν Οὐάσιγκτον γιὰ βοήθεια γιὰ τὸ χρέος ἔχει μόνο προπαγανδιστικὸ χαρακτῆρα, διότι δὲν ἀποφασίζουν οἱ Ἀμερικανοί, ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι, ἐνῶ ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν ἐπικαλεῖται τὴν ἀπόφαση τοῦ Γιούρογκρουπ τοῦ Νοεμβρίου 2012∙ ὁ λόγος εἶναι ἄλλος, οἱ δεσμεύσεις του πρὸς τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους γιὰ χρεωκοπία μας.