Ὅλοι ζοῦσαν τὴν συμμετοχή τους εἰς τοὺς Πανελληνίους ἀγῶνας καὶ εἰς τὰς πανεθνικὰς πανηγύρεις, εἴτε ἦσαν ἀθλητές, μουσικοὶ ἢ χορευτές, εἴτε συνέβαλαν στὶς ἐκδηλώσεις τῶν συμπολιτῶν τους∙ μὲ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχὴ κατέστησαν οἱ κοινὲς τελετὲς ὁ συνεκτικὸς κρίκος ὅλων τῶν Ἑλλήνων στὴν μακρὰ ἱστορία μας. «Καὶ μηδετέρους ἀθύμως διάγειν, ἀλλ’ ἑκατέρους ἔχειν ἐφ’ οἷς φιλοτιμηθῶσιν»∙ καὶ κανένας νὰ μὴν αἰσθάνεται βαρετά, ἀλλὰ ὅλοι νὰ βρίσκουν ὅ,τι φιλοτιμηθοῦν. «Οἱ μὲν ὅταν ἴδωσι τοὺς ἀθλητὰς αὑτῶν ἕνεκα πονοῦντας»∙ ἀλλὰ οἱ μὲν ὅτι δοῦν τοὺς ἀθλητὲς τῶν πόλεών τους νὰ ἀγωνίζονται γι’ αὐτές. «Οἱ δ’ ὅταν ἐνθυμηθῶσιν ὅτι πάντες ἐπὶ τὴν σφετέραν θεωρίαν ἥκουσι»∙ οἱ δὲ ὅταν ἐνθυμηθοῦν ὅτι γιὰ τὰ κοινά τους ἰδανικὰ ἔρχονται ὅλοι τους. Στὴν καθημερινὴ τριβὴ μεταξύ τους καὶ στὴν εὐγενῆ ἅμιλλα ὅλες τὶς μέρες τῶν ἀγώνων σφυρηλατήθηκαν τὰ κοινὰ ἤθη καὶ ἔθιμα καὶ τῶν Ἑλλήνων.