Εἰς τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῶν Ἀθηνῶν, ὅταν ἐτελοῦντο καὶ οἱ δραματικοὶ καὶ μουσικοὶ ἀγῶνες, ἔρχονταν ἀντιπροσωπεῖες καὶ ἀτομικῶς ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα∙ ἐδιδάσκοντο ἀπ’ τὰ δράματα, ἀλλὰ καὶ συνῆπτον γνωριμίες καὶ φιλίες μεταξύ τους, ἀποκτοῦσαν ἐξοικείωση καὶ κοινὲς ἐμπειρίες οἱ Ἕλληνες. «Καὶ τὸ πλῆθος τῶν εἰσαφικουμένων ὡς ἡμᾶς τοσοῦτόν ἐστιν, ὥστ’ εἴ τι ἐν τῷ πλησιάζειν ἀγαθόν ἐστι»∙ καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀφικουμένων στὴν πόλη μας ἦταν τόσο πολύ, ὥστε καὶ τὸ νὰ γνωρίζονται μεταξύ τους ἐθεωρεῖτο καλό. «Καὶ τοῦθ’ ὑπ’ αὐτῆς περιειλῆφθαι»∙ ὥστε καὶ ἡ ἀπόκτηση γνωριμιῶν ἐνσωματώθηκε ὡς συνήθεια. «Πρὸς δὲ τούτοις καὶ φιλίας εὑρεῖν πιστοτάτας καὶ συνουσίαις ἐντυχεῖν παντοδαπωτάτας μάλιστα παρ’ ἡμῖν ἔστιν»∙ ἐπὶ πλέον αὐτῶν καὶ ἡ σύναψη φιλίας πιστότατης καὶ οἱ συναντήσεις πάσης μορφῆς μάλιστα ἦταν εὔκολες σὲ ἡμᾶς. Τὴν τριβὴ καὶ τὴν ἀλληλεγγύη μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων διευκόλυναν οἱ ἀγῶνες καὶ πανηγύρεις.