Ἡ Παγκόσμια Ἀνθρωπιστικὴ Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε περισσότερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς διμερεῖς συναντήσεις, παρὰ γιὰ τὶς ἐργασίες της παρουσίᾳ δεκάδων ἡγετῶν∙ ὁ Ταχὶπ Ἐρντογὰν τὴν χρησιμοποίησε γιὰ προβολή του, ἀφοῦ ἦταν ὁ οἰκοδεσπότης καὶ εἶχε συνεχεῖς συναντήσεις μὲ ἄλλους ἡγέτες, ἀλλὰ παρέμεινε ἀμετακίνητος στὶς θέσεις του σὲ ὅλα τὰ θέματα, ὅπως στὸ προσφυγικὸ καὶ στὴν ἀντιμετώπιση τῶν Ἰσλαμιστῶν. Οἱ ἡγέτες τῶν μεγάλων χωρῶν, Μπάρακ Ὀμπάμα, Βλαδίμηρος Ποῦτιν, Ξὶ Τζιπίνγκ, Ναρέντρα Μόντι ἔλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας των καὶ μόνο ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ ἔδωσε τὸ παρὸν καὶ κέρδισε τὶς ἐντυπώσεις, ἔστω κι ἂν δὲν συμφώνησε σὲ τίποτε μὲ τὸν Τοῦρκο πρόεδρο∙ πάντως, ἀνεξαρτήτως τῶν ἄλλων, ἐτέθη τὸ πρόβλημα τοῦ μεταναστευτικοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως παγκοσμίως. Οἱ ἁρμόδιες ἐπιτροπὲς τοῦ ΟΗΕ ἀνεβάζουν τοὺς μετανάστες στὰ ἑξῆντα ἑκατομμύρια τὸ 2050, ἀριθμὸς ποὺ θὰ αὐξηθεῖ, ἂν δὲν ἐφαρμοσθοῦν τὰ μέτρα γιὰ τὸ κλίμα.